Verbascum densiflorum Bertol. [🔉 wer·bas·kum *]

Cała roślina gęsto, kutnerowato owłosiona, z włoskami gwiazdkowatymi. Pęd kwiatostanowy zwykle pojedynczy z pęczkami kwiatów. Rośliny zwykle potężne, 100-200 cm wysokości.

Liście odziomkowe siedzące lub krótkoogonkowe (ogonek do 1/4 długości blaszki), z klinowatą nasadą, brzegiem wyraźnie karbowane. Środkowe i górne liście wyraźnie zbiegające po łodydze.

Najdłuższe szypułki kwiatowe w czasie kwitnienie krótkie (< połowa długości kielicha) lub kwiaty niemal siedzące.

Korona ± płaska, dość duża, (20) 30-40 (55) mm średnicy. Nitki 3 górnych (krótszych pręcików) biało owłosione, dwóch dłuższych pręcików prawie nagie. Znamię słupka wydłużone, zbiegające dwustronnie po szyjce słupka.

Pylniki dwóch dłuższych pręcików duże, mają 3.5-5 mm długości, wyraźnie zbiegają po nitce pylnika, nitka pylnika przy tym krótka, stanowi tylko 0.5-2× długości pylnika.

Częsta. Suche miejsca ruderalne, przydroża, piaski, zręby.

W medycynie stosuje się Verbasci flos (kwiat dziewanny) — wysuszony kwiat, złożony tylko z korony i pręcikowia dziewanny drobnokwiatowej (Verbascum thapsus), dziewanna wielkokwiatowa (Verbascum densiflorum) i dziewanny kutnerowatej (Verbascum phlomoides). Substancje śluzowe mają działanie osłonowe i wykrztuśne.