Solanum nigrum L. em. Mill. [🔉 so·la·num ni·grum]

Roślina jednoroczna, 10-70 cm wysokości; ciemnozielona, czasem nabiegła fioletowoczarno; w zielniku liście czernieją. Cała owłosiona krótko (0.2-0.4 mm), przylegająco lub odstającymi ku górze włoskami prostymi, bez włosków gruczołowatych, lub niemal naga.

Kwiatostan (4)4-7(10) kwiatowy; szypułka kwiatostanu 13-20 mm, owocu 15-30 mm. Działki kielicha z ostro zakończonymi zatokami; na owocu ±przylegające.

Kwitnie czerwiec-październik.

Jak psianka czarna (Solanum nigrum) ale cała równomiernie odstająco owłosiona miękkimi włoskami, część z żółtawą lepkawą główką, i z pojedynczymi siedzącymi gruczołkami.

Tak jak psianka czarna (Solanum nigrum) jest rośliną ciepłolubną, występującą na żyznych siedliskach ruderalnych, jako chwast ogrodowy i okopowych. Na glebach suchych i świeżych, bogatych w wapń i azot.

Pod nazwą Solanum humile Bernh. ex Willd. ≡ S.n. ssp. humile (Bernh.) Marzell ujmowane są niskie, szeroko rozłożyste formy o prawie pokładających się pędach i żółtozielonych, woskowożółtych dojrzałych owocach. Pędy prawie nagie, nieco kanciasto oskrzydlone; liście szerokie, całobrzegie lub płytko wykrajane. Spotyka się je na ruderalnych stanowiskach.

Gatunek częsty w miejscach ruderalnych, na przydrożach; także chwast w ogrodach i w uprawach okopowych; przy stertach kompostu, obornika, na śmietniskach, przy budynkach gospodarczych. Na glebach suchych i świeżych, zasobnych w wapń i azot.

Cała roślina słabo trująca. Czynnikiem toksycznym jest glikoalkaloid solanina, działający drażniąco na błony śluzowe przewodu pokarmowego oraz wpływający na ośrodkowy układ nerwowy.