Na południu Polski, od terenów nizinnych po wysokie położenia górskie. Zręby, skraje lasów, na różnym podłożu, raczej wilgotnym. W górach częsty w piętrze buczyn, w miejscach półcienistych i nasłonecznione.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
ōvātus, -a, -um; ovālis, -is, -e(lat., adj.)
— jajowaty (o kształcie) tj. najszerszy poniżej środka, czasem (mylnie) utożsamiany z kształtem owalnym tj. eliptycznym;
ovalis to późnołacińska forma tego przymiotnika (w klasycznej znaczyło owacyjny [oklaski]);
od lat. ovum,-i (n) jajko;
nie można zakładać, że dawni botanicy precyzyjnie rozróżniali pojęcia (ovatus i ovalis=ellipticus tj. jajowaty i eliptyczny) co widać chociażby w polskich tłumaczeniach epitetów gatunków
nemorālis, -is, -e; nemorēnsis, -is, -e(lat., adj.)
— leśny lub zaroślowy; znajdujący się w lasach (raczej liściastych) lub w zaroślach;
przymiotnik od rzeczownika nemus, -oris (n) las, gaj, zarośla; przyrostek -alis tworzy przymiotnik odrzeczownikowy
