Pelargonium peltatum hort. (pelargonia bluszczolistna)

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Pelargonium peltatum hort. (pelargonia bluszczolistna)

takson uprawiany, nie ujęty w czekliście ^[491]

⇈ 🌱

Pelargonie bluszczolistne, z uwagi na długie, zwieszające się pędy są szczególnie chętnie używane do obsadzania skrzynek balkonowych i pojemników, także podwieszanych.

space

wymagania i uprawa

Pelargonia bluszczolistna nie jest zbyt wymagająca w uprawie. Znosi uprawę w półcieniu i jest bardziej (od rabatowej) tolerancyjna na większe uwilgotnienie podłoża i deszcze. Warunki uprawy są szczegółowo opisane na stronie pelargonie (Pelargonium hort.).

space

⇈ 🌱 🌸

odmiany uprawne (#9) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion

▫	bez odmiany
	‘Ametyst’ — kwiaty fioletoworóżowe
	‘Apricot’ — kwiaty pełne, różowopomarańczowe
	‘Cascade’ — kwiaty pojedyncze, czerwone lub różowe, bardzo żywotna
	‘El Gaucho’ — kwiaty ciemnoczerwone
	‘Evka’ — liście zielone, biało obrzeżone; kwiaty pojedyncze, czerwone
	‘Labarta’ — kwiaty ciemnoróżowe
	‘Onyx’ — kwiaty białe
	‘Perła Smolic’ — kwiaty pełne, ciemnoczerwone

symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany

opis Pelargonium peltatum

Gatunek botaniczny pochodzi z Afryki Południowej.

space

Liście mięsiste, tarczowate, średnicy 4-6 cm, o ogonku liściowym przyrośniętym w pobliżu centrum obrysu blaszki liściowej, płytko wcięte na pięć płatów - przypominają w zarysie liście bluszczu (Hedera helix) (stąd epitet gatunkowy).

space

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Pelargonium peltatum hort. • Pelargonium ×hederaefolium Vidalie [🔉 * he·de·re·fo·li·um] • (pl) pelargonia bluszczolistna

hedera, -ae; hederaceus, -a, -um (lat., subst., f) — starorzymska nazwa bluszczu pospolitego (Hedera helix); dopełniacz hederae; przymiotnik hedareaceus, -ea, -eum (bluszczopodobny, bluszczowy)

-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um (lat., subst., n) — przyrostek od folium, -i n. (liść); częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny"); częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈