cechy charakterystyczne
Listki okwiatu (poza warżką) chełmiasto stulone.
Ostroga odchodzi poziomo, prosta lub zakręcona w górę, długości zalążni.
Warżka (po rozpłaszczeniu) tak szeroka jak długa lub szersza.
występowanie



Suche zarośla i murawy, prześwietlone lasy, na glebach świeżych, umiarkowanie żyznych, o odczynie obojętnym.
Na liście z 2006r. takson miał status — V – narażony na wymarcie
W Europie — NT – bliski zagrożenia.
Podstawy przyznania kategorii zagrożenia:
B2. obszar zasiedlony (AOO) <10km2:
a) silnie pofragmentowany lub liczba stanowisk = 1
b) obserwowane, szacowane lub spodziewane jest ciągłe zmniejszanie się wielkości:
– (i) zasięgu występowania
– (ii) obszaru zasiedlonego
– (iii) powierzchni, zasięgu i/lub jakości siedliska
– (iv) liczby stanowisk lub subpopulacji.
storczyk samiczy czy samczy

Nazwa polska tego gatunku budzi pewne zamieszanie. Historycznie rzecz ujmując właściwa nazwa to storczyk samiczy. Czeklista polskiej flory [24] utwierdza jednak nazwę storczyk samczy (podając storczyk samiczy jako oboczną).
Co we współczesnym wariancie ortograficznym (samicowy → samiczy) daje Orchis morio - storczyk samiczy (tak np. u Szafera [3] i u Szlachetki [8]) oraz (w zmienionej synonimicznie formie, samcowy → męski) Orchis mascula - storczyk męski.
Kluk wybierając nazwy polskie kierował się dawniejszymi pracami. Epitet gatunkowy morio nie jest związany z płcią, oznacza głupka, błazna. Jednak w dawnej literaturze rozróżniano też w ramach Orchis morio dwie formy: Orchis morio femina (żeński) odpowiada Orchis morio we współczesnym ujęciu) i formę Orchis morio mas (męski) która odpowiada współczesnemu Orchis mascula.
wybrane okazy · selected collections ⇈

leg. Marek Snowarski
/okolice Wołowa/

leg. Antoni Mielnikow
/okolice Sławkowa/