⇑ skok do węzła klucza nadrzędnego [na stronie: Cichorioideae z głąbikiem]
  
niełupki do 2.5mm długości, na górze z krótkimi ząbkowatymi wyrostkami; zwykle z rozłogami (↓nie)
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta d ...
· Pappus 1-rzędowy, z włoskami dość długimi i ±jednakowymi.
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta dostępu znajduje się prawym górnym rogu strony, różne elementy niedostępne w przeglądowej wersji atlasu są wyraźnie oznaczone np. takim tekstem jak ten ...
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełn ...
⇒ Pilosella (Hieracium) (jastrzębiec (podrodzaj))
  Gatunki o dużej zmienności wewnątrzpopulacyjnej i zdolności do hybrydyzacji, wynika to z przewagi procesów seksualnych w rozmnażaniu

Przeważają kserofity (rośliny stanowisk skrajnie suchych i ciepłych).

  
  
niełupki >2.5mm długości, w górze z niskim pierścieniem; bez rozłogów (↑nie)
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcj ...
· Pappus 2-rzędowy, włoskami nierówne.
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta dostępu znajduje się prawym górnym rogu strony, ...
· ta cecha diagnostyczna jes ...
⇒ Hieracium s.str. (jastrzębiec (s.str.))
  Gatunki w przewadze rozmnażające się apomiktycznie, tworzą homogeniczne populacje zajmujące obszary różnej wielkości, często zachodzące na siebie ale izolowane genetycznie (podobne w tym do rodzaju malina, jeżyna (Rubus)). Jedynie jastrzębiec baldaszkowaty (Hieracium umbellatum) rozmnaża się płciowo.

Przeważają mezofity (rośliny stanowisk umiarkowanie wilgotnych i ciepłych).

  

oznaczanie

Rodzaj ekstremalnie trudny w oznaczaniu. Bierze się to z olbrzymiej ilości drobnych gatunków zdolnych do rozmnażania apomiktycznego oraz różnych mechanizmów hybrydyzacji w procesach płciowych. Liczbę drobnych gatunków w skali świata szacuje się na 10-15 tysięcy. W praktyce oznaczania przyjmuje się koncepcję gatunków głównych (jest ich kilkanaście razy mniej niż głównych) oraz gatunków pośrednich pomiędzy nimi w określonej relacji do gatunków głównych (tj. np. że gatunek C jest pośredni między gatunkiem A i B, bliżej A — A > B).
Szanse na oznaczenie gatunku daje odpowiednie i umiejętne zebranie materiału zielnikowego.

space

2. Należy na świeżo zanotować cechy źle zachowujące się lub zanikające w zielniku: barwę szyjki słupka i znamion, barwę liści (trawiastozielona, szarozielona, szara itd.); na świeżo jest też łatwiej wyszukać i opisać szczytowy koszyczek i jego szypułę (akladium).

space

1. Owłosienia może składać się z:
a) prostych, wielokomórkowych krętych włosków widocznych gołym okiem; w podrodzaju Pilosella istotna jest twardość tych włosków (miękkie, sztywne i stosunkowo długie, szczeciniaste),
b) gruczołków na stopce, zwykle na łodydze i listkach okrywy, przeważnie czarne, czasem prześwitujące, drobne (widoczne pod lupą przynajmniej 10×), liczniej na brzegu liści,
c) włosków gwiazdkowatych, gdy liczne tworzą wojłoczek, mniej liczne są widoczne dopiero pod silną lupą — ich obecność i liczność na liściach jest istotna w oznaczaniu podrodzaju Pilosella, występowanie na szypułkach i listkach okrywy jest ważne w podrodzaju Hieracium (oznacza się je z końcowego (środkowego) koszyczka kwiatostanu).

space

3. barwa liści — szara, szarozielona, różne odcienie zieleni,

4. obecność rozłogów i czy liście zmniejszają się z ich biegiem lub są ±tej samej wielkości albo (rzadko) się zwiększają,

space

space

space

występowanie

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

space_elw