Cornus florida L.

W warunkach Polski krzew do 2 – 3 m wysokości (w ojczyźnie drzewo do 10 m wysokości). Pędy cienkie, początkowo sino owoszczone, zimą brązowe.

Kwiaty drobne, zielonkawe, zebrane w główce (ale nie zrośnięte) na trzonku i podparte dużymi, barwnymi podsadkami wytworzonymi z silnie rozrośniętych łusek pąka kwiatowego. Wielkością wyróżniają się zewnętrzne pary podsadek (u nas mogą być zmarznięte, wtedy uwagę zwracają mniejsza, wewnętrzne pary podsadek); odwrotniejajowate na szczycie wykrojone, na początku kwitnienia połączone ze sobą w górze. Podsadki białe do czerwonych tworzą imitację okwiatu. Kwitnienie w maju tuż przed rozwojem liści.

Pochodzi ze środkowej i wschodniej Ameryki Północnej.

Walorem ozdobnym są duże, u odmian barwne, podsadki gęsto pokrywające wiosną krzew gdy jeszcze ten nie jest ulistniony. Niestety z uwagi na wysokie wymagania cieplne, w warunkach Polski krzewy, a zwłaszcza pąki kwiatowe, często przemarzają i nie kwitną lub słabo.

Z uwagi na niepewność co do kwitnienia (pąki często przemarzają) zdatny do amatorskiej uprawy pojedynczych krzewów.

W Polskich warunkach często przemarzają pąki kwiatowe i krzewy nie kwitną lub kwitną słabo. Literatura podaje zwykle strefę mrozoodporności szóstą — jednak w warunkach klimatu Polski trudno w tej strefie o kwitnienie i prawidłowy rozwój krzewów.