Niewysokie drzewo do 20 m wysokości, o (zwłaszcza początkowo) powolnym wzroście, korona jajowata z zanikającym przewodnikiem, ±miotlasta. Pień o powierzchni ±pofalowanej; korowina dość jasna, popielatoszara, z jaśniejszymi pasami, gładka. Pędy jednoroczne cienkie z przylegającymi ostrokończystymi pączkami.
Wielce zdatny na żywopłoty formowane, (1-4m wysokości) które są bardzo trwałe (ponad 100 lat). Można tworzyć wysokie szpalery grabowe (w tej roli jest głównym gatunkiem w starych założeniach parkowych); pomocna jest tu wysoka cienioznośność (rośnie nawet pod koronami innych drzew) i dobra reakcja na przystrzygania (dobrze się zagęszcza przy corocznym strzyżeniu), dobrze regeneruje się po silnym cięciu.
Może też być sadzony pojedynczo lub w grupach. Szczególnie efektowne jest wtedy wyeksponowana pofalowana forma pnia i gładka, jasna, paskowana, kora.
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — pomiędzy cień a półcień • woda — gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce przeciętnie ciepłe lub miejsce wybitnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła lub gleba ciężka, gliniasta • żyzność — pomiędzy podłoże umiarkowanie żyzne a podłoże żyzne
Wymagania glebowe wysokie, preferuje gleby żyzne, stale wilgotne (ale nie podmokłe), gleba nie może przesychać; o odczynie zbliżonym do obojętnego lub wapienne.
W pierwszych kilkunastu latach rośnie powoli, potem szybko, wzrost ustaje po 80-100 latach. Starsze drzewka źle znoszą przesadzanie. W pełni mrozoodporny. Nie ma istotnie zagrażających chorób i szkodników tego gatunku.
‘Columnaris’ — korona bardziej wydłużona niż u typu (ale bynajmniej nie kolumnowa, to marketingowo przesadna nazwa), jajowatostożkowata, nisko osadzona przy ziemi, bardzo gęsta; rośnie bardzo powoli
○
‘Fastigiata’ — o podobnym do Columnaris (nieco bardziej stożkowatym) pokroju ale mniej gęstej koronie i szybciej rosnąca, korona drzew 10 metrowych osiąga 4 m średnicy
▫
‘Foliis Argenteovariegatis Pendula’ — forma zwieszona, "płacząca"; liście biało plamiste
◔
‘Frans Fontaine’ — korona istotnie węższa w pokroju, kolumnowa, przy wzroście 10 m ma 3 m szerokości; drzewo szybko rosnące, nie owocują
▫
‘Globus’ — korona jajowatokulista, zwarta; wzrost powolny
▫
‘Horizontalis’
▫
‘Lochglow’ (Rockhamtpton Red) — liście jesienią czerwonopomarańczowe
▫
‘Monumentalis’ — kolumnowa; b. wolno rosnąca
▫
‘Orange Retz’ — korona zwarta, wyprostowana; intensywnie wybarwienie jesienią
◔
‘Pendula’ — (odm. zwisła, płacząca) gałęzie początkowo odchodzą od pnia poziomo, na końcach zwieszają się, korona półkulista, niewysoka (ok. 5 m); wzrost powolny
▫
‘Purpurea’ — liście początkowo czerwonopurpurowe
▫
‘Pyramida’
▫
‘Quercifolia’ — (odm. dębolistna) ma liście po części wąskie, pierzastowrębne, na jednym egzemplarzu występują też i liście normalnego kształtu; pokrój z niską, szeroką koroną
▫
Rockhamtpton Red (‘Lochglow’) — liście jesienią czerwonopomarańczowe
▫
‘Stegemanns Primus’ — korona stożkowata; młode liście czerwone
▫
‘Strabla’ — korona b. regularna, kulista
▫
‘Vandermaat’ — liście z nieregularnie kremowo pstre
symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany
carpinus, -i(lat., subst., f)
— już w starożytnym Rzymie drzewo grab;
uwaga! akcent na pierwszej sylabie;
nazwa z rdzeniem czasownika carpo, -ere (zrywać, szarpać, uszczykiwać, odrywać) oddaje główny sposób użytkowania, przez niskie ścinanie odrośli
betulus(lat., adj.)
— brzozowy;
gatunkowi trzeba było przydać epitet, stąd taki, być może z uwagi na podobieństwo kwiatostanów i liści do tych u brzóz (Betula)
