Begonia ×tuberhybrida Voss

Zespół mieszańcowych odmian begonii o typie byliny z wieloletnią bulwą. U nas są uprawianych jak kwiat letni z sadzonek (otrzymanych w szklarniach z bardzo wczesnego siewu) lub kwiat sezonowy odnawiany z zimowanych w pomieszczeniu bulw lub sadzonek pędowych pozyskanych z tych bulw. W zależności od odmiany rośliny krępe, krzaczkowate 10 – 30 cm wysokości lub o pędach wydłużonych, zwieszających się.

Bardzo korzystną cechą jest akceptacja zacienionych stanowisk. Szeroko stosowana na rabaty i kwietniki. Często uprawiana w pojemnikach, zwłaszcza odmiany o pędach zwisłych (w handlu jako „begonia zwisająca”, Pendula).

Najlepiej rośnie na stanowiskach częściowo zacienionych w godzinach południowych i osłoniętych od wiatru (pędy są dość kruche). Gleba żyzna, przepuszczalna, stale umiarkowanie wilgotna, w czasie suszy wymaga podlewania (staramy się nie moczyć liści); odczyn lekko kwaśny do obojętnego (pH 5.5 – 7.0).

Begonie wysadzamy do ogrodu po uprzednim stopniowym starannym zahartowaniu, bo początkowo są wrażliwe na bezpośrednie słońce i mają bardzo kruche pędy. Na stałe na dworze mogą znaleźć się po ostatnich wiosennych przymrozkach (roślina jest bardzo na nie wrażliwa), czyli raczej w drugiej połowie maja. Rozstawa na rabacie co 20 – 25 cm. W okresie letnim, aby przedłużyć intensywne kwitnienie warto wycinać przekwitłe kwiaty.

Bulwy z rabat wykopuje się po pierwszych jesiennych przymrozkach. W gruncie na pewno nie przetrwają zimy. Przy uprawie doniczkowej można we wrześniu zaprzestać podlewania aby liście stopniowo zaschły.

Przechowuje się w w umiarkowanie chłodnym pomieszczeniu (6 – 8°C). Bulwy nie powinny znacząco więdnąć w okresie przechowywania — przechowujemy przesypane suchym piaskiem lub torfem. W okresie zimy należy przeglądać bulwy i wyrzucać chore.

Przez podział bulw. Pod koniec zimowania, na przełomie lutego i marca lub w marcu, gdy na górnej części bulwy ukażą się wyraźne pąki pędowe, wybiera się najlepiej rozwinięte bulwy i rozcina je na części tak, aby każda miała przynajmniej po jednym silnym pąku. Podział można wykonać też po ukazanie się zaczątków pędów, po wstępnym etapie uruchamiania wegetacji opisanym wyżej. Z przeciętnych bulw otrzymuje się 2 – 3 części. Cięcie zasypuje się preparatem grzybobójczym i przez dobę zasusza się powierzchni cięcia. Podzielone części bulwy sadzi się w osobnych doniczkach, w przepuszczalne podłoże, z płytkim przykryciem (1 – 2 cm). Dalej uprawia się w temperaturze ok. 20°C.

Rozmnażanie przez sadzonki pędowe umożliwia uzyskanie większej liczby sadzonek niż jest to możliwe przez podział bulw. Po uruchomieniu wegetacji czeka się na wykształcenie pędów ok. 7 – 8 długości i wykorzystuje się je na sadzonki. Silniejsze z nich można wyłamać u nasady lub uciąć tuż pod drugim węzłem (wtedy z pierwszego wyrośnie kolejny pęd do sadzonkowania). Można też uciąć pęd z kawałkiem bulwy — takie sadzonki są najsilniejsze i pewnie się ukorzeniają ale traci się bulwę. Sadzonki ukorzenia się w wilgotnej atmosferze, w temperaturze ok. 20°C. Do miesiąca powinny być dobrze ukorzenione.

Z uwagi na brak światła w okresie optymalnego wysiewu nie poleca się w warunkach amatorskich rozmnażania begonii bulwiastej z nasion. Tym bardziej, że bulwy są łatwo dostępne w handlu.

Rośliny z nasion w zależności od odmiany kwitną w tym samym roku lub uprawia się je dla uzyskania bulw do wysadzania w kolejnym roku.