Asparagus officinalis L.

Element flory Polski naturalny lub trwale zadomowiony. Często spotykany jako zdziczały z upraw. Jest uprawiany jako warzywo wieloletnie.

Szparagi są pożądanym warzywem z uwagi wczesność, atrakcyjną formę i modę na ich spożywanie. Własnego smaku praktycznie nie mają.

Odmiany różnią się udziałem bardziej pożądanych roślin męskich, żywotnością i wczesnością plonowania, odpornością na choroby i cechami wyglądu wypustek.

Wymagania cieplne szparaga są umiarkowane. Dobrze zimują, jedynie w przypadku silnych mrozów i braku okrywy śnieżnej może dochodzić do częściowego przemarznięcia karpy, co opóźnia ich rozwój i zmniejsza plon. Intensywny wzrost zaczyna się gdy temperatura gleby jest wyższa niż 9°C. Przymrozki poniżej -4°C niszczą części nadziemne.

Optymalne są gleby lekkie ale dobrze uprawione, zatrzymujące wodę, szybko nagrzewające się. Nie nadają się gleby ciężkie, podmokłe i o wysokim poziomie wody gruntowej. Odczyn gleby powinien być obojętny do lekko zasadowego.

Szparag jest wieloletnią byliną o zimującej karpie (silnie skrócone kłącze) z licznymi mięsistymi korzeniami spichrzowymi. Uprawę prowadzi się przez 15 i więcej lat. Rozmnaża się przez rozsadę pochodzącą z siewu nasion. Rozmnażanie wegetatywne przez podział karpy jest możliwe ale nie zalecane bo karpa źle znosi dzielenie.

Nasiona wysiewa się na rozsadniku gdy tylko pozwala na to pogoda, zwykle w początkach kwietnia. Sieje się w rzędy co 40 – 45 cm i w rzędzie co 4 – 5 cm. Nasiona kiełkują długo, do 6 tygodni. Należy systematycznie usuwać chwasty, bo rośliny początkowo są drobne i słabe.

Sadzić należy ostrożnie aby nie uszkodzić korzeni. Karpy rozrastają się w jednym kierunku, przeciwległym do miejsca zamierania starych pędów wyglądającego jak wgłębienie w karpie. Karpy należy orientować pączkami w jedną stronę, wzdłuż rzędu. Na dnie dołka o głębokości 25 – 30 cm usypuje się kopczyk ok. 8 cm wysoki i na nim rozkłada korzenie karpy, obsypuje się ziemią 5 – 10 cm ponad najwyższym pąkiem, w ciągu sezonu szczątkowe zagłębienie zostanie wyrównane przy okazji prac pielęgnacyjnych. Należy liczyć się z pewnym procentem wypadów po posadzeniu dlatego należy mieć rezerwę karp do dosadzania. Bardzo ważne jest systematyczne odchwaszczanie.

Częścią jadalną są młode pędy. Mają one kształt grubych, mięsistych wypustek ze szczątkowymi liśćmi w postaci łusek. Można uzyskiwać dwa rodzaje wypustek: bielone - gdy są osłonięte przed światłem przez obsypanie karpy kopcem ziemi lub zielone gdy wyrastają na świetle.

Szparagi zielone wycina się co 1 – 3 dni, odcinając wypustki kilka cm pod powierzchnią ziemi, gdy mają 15 – 20 cm długości. Są one mniej włókniste i mniej gorzkie niż wypustki bielone.