|
cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
Roślina jednoroczna lub dwuletnia (ozima), pędy pokładające się i wzniesione, 10-30(50) cm wysokości; cała odstająco, szczeciniasto owłosiona.
Kielich podzielony do nasady; działki wąsko lancetowate. Korona słabo grzbiecista, talerzykowata, z prawie jednakowymi łatkami, szeroko-jajowatymi; rurka kolankowato zgięta, 5-7 mm długości. Rurka korony z krótko orzęsionymi osklepkami w gardzieli. Pręciki nie wystają z korony.
Podgatunek ssp. orientalis występuje na południu Europy, rzadko do nas zawlekany. Rurka korony jest prawie prosta, krótsza (4-5 mm długości), łatki podługowato-jajowate; liście są prawie całobrzegie; kwiatostan przed kwitnieniem dość luźny.
Częsty. Drogi polne, przydroża, trawiaste tereny ruderalne, ugory, miedze, chwast w uprawach (zboża, okopowe). Na glebach różnego typu.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012) [234]/:
• zadomowiony
• archeofit
• Pochodzenie: południe rejonu śródziemnomorskiego i rejon iranoturański.
• Czas przybycia na teren Polski: nieznany
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.
• zadomowiony
• archeofit
• Pochodzenie: południe rejonu śródziemnomorskiego i rejon iranoturański.
• Czas przybycia na teren Polski: nieznany
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.