Anchusa arvensis (L.) M. Bieb. [🔉 * ar·wen·sis]

Roślina jednoroczna lub dwuletnia (ozima), pędy pokładające się i wzniesione, 10-30(50) cm wysokości; cała odstająco, szczeciniasto owłosiona.

Kielich podzielony do nasady; działki wąsko lancetowate. Korona słabo grzbiecista, talerzykowata, z prawie jednakowymi łatkami, szeroko-jajowatymi; rurka kolankowato zgięta, 5-7 mm długości. Rurka korony z krótko orzęsionymi osklepkami w gardzieli. Pręciki nie wystają z korony.

Podgatunek ssp. orientalis występuje na południu Europy, rzadko do nas zawlekany. Rurka korony jest prawie prosta, krótsza (4-5 mm długości), łatki podługowato-jajowate; liście są prawie całobrzegie; kwiatostan przed kwitnieniem dość luźny.

Częsty. Drogi polne, przydroża, trawiaste tereny ruderalne, ugory, miedze, chwast w uprawach (zboża, okopowe). Na glebach różnego typu.