Adiantum pedatum L.

Występuje na północnym-wschodzie Ameryce Północnej, aż po Alaskę, w stosunkowo suchych lasach liściastych, w pobliżu strumieni. W szerszym ujęciu gatunku, jego zasięg obejmuje też całą Amerykę Północną i Azję Wschodnią.

Ozdobę stanowią rozłożyste liście. Jesienią przebarwiają się żółto.

Paproć ta tworzy szerokie kępy, z czasem rozrastające się przez krótkie kłącza; w dogodnych warunkach nieco ekspansywna. Dobrze wygląda sadzona w grupach lub jako element cienistych i wilgotnych rabat bylinowych.Występuje na północnym-wschodzie Ameryce Północnej, aż po Alaskę, w stosunkowo suchych lasach liściastych, w pobliżu strumieni. W szerszym ujęciu gatunku, jego zasięg obejmuje też całą Amerykę Północną i Azję Wschodnią.

Paproć ta tworzy szerokie kępy, z czasem rozrastające się przez krótkie kłącza; w dogodnych warunkach nieco ekspansywna. Dobrze wygląda sadzona w grupach lub jako element cienistych i wilgotnych rabat bylinowych.

Uprawiany w ogrodach, w miejscach cienistych, na glebie próchnicznej, wilgotnej ale nie podmokłej. Wymaga odczynu kwaśnego, stanowiska chłodnego i ocienionego. W sprzyjających warunkach paproć dość łatwa w uprawie; jednak w ciepłych i suchych rejonach Polski może się nie sprawdzać.

Wiosną wcześnie rozpoczyna wegetację, dlatego w razie późnych przymrozków może wymagać przykrycia.

Rozmnaża się wegetatywnie przez podział lub przez zarodniki. Uprawiany w ogrodach, w miejscach cienistych, na glebie próchnicznej, wilgotnej ale nie podmokłej. Wymaga odczynu kwaśnego, stanowiska chłodnego i ocienionego. W sprzyjających warunkach paproć dość łatwa w uprawie; jednak w ciepłych i suchych rejonach Polski może się nie sprawdzać.

Rozmnaża się wegetatywnie przez podział lub przez zarodniki.