Asclepias tuberosa L. [🔉 ask·le·pi·as *]

Bylina z cieplejszych rejonów Ameryki Północnej gdzie rośnie na stosunkowo suchych, odsłoniętych terenach. U nas nieco kłopotliwa w uprawie bylina ozdobna o silnych korzeniach. Pędy kwiatostanowe osiągają 40-70 (100) cm wysokości, zwykle nie są rozgałęzione.

Walorem ozdobnym są oryginalne jaskrawe pomarańczowoczerwone kwiaty, czasem jaśniejsze lub ciemniejsze. Przyciągają one wiele owadów odżywiających się nektarem (średnia wydajność miodowa 600kg/ha). Ładnie wyglądają po kwitnieniu, późnoletnie owocostany z okazałymi wrzecionowatymi torebkami ok. 10 cm długości. Kwitnie od końca czerwca do początku sierpnia, przez 4-6 tygodni.

Do uprawy na rabatach bylinowych, nadaje sie do ogrodów naturalistycznych. Kwiatostany nadają się na kwiat cięty.

Stanowisko w pełnym słońcu, ciepłe, osłonięte. Gleba przeciętna, przepuszczalna, nie może być podmokła (szczególnie zimą, bo gnije); dobrze rośnie na suchych i lekkich, jak i na bardziej zwartych ale nie podmokłych; odczyn kwaśny do obojętnego. O ograniczonej mrozoodporności, lepiej okryć glebę na zimę.

Rozmnaża się z nasion, wysiewa się je wprost do gruntu w kwietniu lub maju albo jesienią roku poprzedzającego. Rośliny kwitną od drugiego pełnego sezonu wegetacyjnego uprawy.

Ma silny, zdrewniały palowy system korzeniowy i nie najlepiej znosi przesadzanie albo podział; karpa tworzy się przez rozwój silnie skróconych poziomych rozłogów. W przeciwieństwie do innych trojeści zawartość substancji trujących jest niska.