Vicia sepium L. [🔉 wi·ci·a *]

Bylina z długimi, podziemnymi rozłogami. Pędy podnoszące się lub pnące się, 30 – 70 cm długości. Łodyga tępo żeberkowana, rzadko owłosiona, rozgałęziona.

Kwiatostan (1) 2 – 5 (6)-kwiatowy, z szypułą 2 – 5 (8) mm długą. Kielich dzwonkowaty, nagi lub przylegająco owłosiony (u odmiany var. eriocalyx odstająco owłosiony), górne ząbki kielicha krótsze od dolnych. Korona kwiatowa brudnofioletowa lub brudnoliliowa, 12 – 15 mm długości.

Strąki nagie lub z pojedynczymi włoskami bez brodawek w nasadzie. Nasiona 2.5 – 4.5 mm średnicy; znaczek zajmuje do 2/3 obwodu nasiona.

Gatunek z szeroką amplitudą ekologiczną. Łąki, zarośla, prześwietlone lasy i ich skraje, łąki, przydroża, miedze. Na glebach różnego typu, przeważnie głębokich, na stanowiskach półcienistych i nasłonecznionych.