Veronica persica (przetacznik perski)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 2456 "szypułki krótsze" w "przetaczniki o kwiatostanie nie wyróżniającym się na pędzie"

↔ przetaczniki o kwiatostanie nie wyróżniającym się na pędzie

Gatunek ten jest allotetrapolidem powstałym prawdopodobnie jako krzyżówka przetacznika lśniącego (Veronica polita) i Veronica ceratocarpa.

Rośliny jednoroczne, ozime. Pędy pokładające się, mniej lub bardziej rozgałęzione, w końcowym odcinku wznoszące się, 10-50 cm długości. Łodyga obła, stosunkowo gruba, ponad 1 mm średnicy; gęsto owłosiona (zwykle ±dwubocznie) krótkimi włoskami łukowato skierowanymi do przodu i rozproszonymi długimi, kędzierzawymi włoskami do 2 mm długości. Kilka dolnych węzłów może być ulistnionych naprzeciwlegle, poza tym ulistnienie skrętoległe. LIście ciemnozielone.

space

Kwiatostan groniasty, często rozpoczyna się już od nasady łodygi, przysadki takie jak liście, tylko w górze nieco mniejsze.

space

Kielich zrośnięty w 1/5, rurka z dłuższymi włoskami; działki wąsko jajowate do jajowato lancetowatych, 5-7 mm długości; na owocu rozstawione pod kątem wybitnie rozwartym, niemal półpełnym, prawie nagie, brzegiem krótko orzęsione krótkimi łukowatymi włoskami skierowanymi do przodu.

space

Szyjka słupka na owocu 2-2.8(3.3) mm długości, hakowato wygięta, wyraźnie przewyższająca wcięcie torebki. Torebki szersze niż dłuższe, 4-6 mm długości i 6-9 mm szerokości; wyraźnie bocznie spłaszczone z ostrą krawędzią; wcięcie o proste linii, pod wybitnie rozwartym kątem; boki z wyraźnym siatkowatym żyłkowaniem, na krawędzi z rozproszonymi włoskami gruczołowatymi i krótkimi.

Nasiona muszlowato wygięte, w zarysie eliptyczne, 1.6 mm długości i 1.2 mm szerokości, z poprzecznymi zmarszczkami lub siateczkowatą fakturą, żółtobrązowe.

space

występowanie

antropofit zadomowiony we florze Polski ^[491]

wystepowanie - Veronica persica (przetacznik perski)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Veronica persica (przetacznik perski)

Pospolity gatunek o bardzo szerokim spektrum ekologicznym. Częsty chwast w uprawach zbożowych, okopowych, w ogrodach. Najczęstszy na stanowiskach ruderalnych, ugorach, poboczach dróg, rzadko na łąkach. Na stanowiskach wilgotnych i okresowo wysychających, żyznych, raczej cięższych glebach.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012)^[234]/:
• zadomowiony, inwazyjny chwast
• inwazyjny w skali kraju
• kenofit
• Pochodzenie: Azja południowo-zachodnia (Kaukaz).
• Czas przybycia na teren Polski: 1862r.
• Kategoria inwazyjności: I (niska) 10pkt.: chwast segetalny lub ruderalny, może występować masowo, głównie na siedliskach antropogenicznych albo gatunek potencjalnie inwazyjny ale obecnie zajmujący niewielki obszar lub mające niewielką liczbę stanowisk w Polsce
• Zagrożenia: ekonomiczne (zauważalne)
• Zasięg krajowy (występuje na przeważającym obszarze Polski)
• Populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, jest wiele rozproszonych stanowisk o umiarkowanej liczbie osobników lub duża liczba stanowisk o charakterze większych skupień
• Dynamika: utrzymuje się na dotychczasowych stanowiskach
• Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: wyłącznie antropogeniczne
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.