Veronica polita Fr. [🔉 we·ro·ni·ka *]

Roślina jednoroczna. Pędy rozgałęzione od nasady, pokładające się, jedynie na końcu uniesione, 10-30 cm długości. Łodygi mniej lub bardziej gęsto owłosione krótkimi włoskami łukowato skierowanymi do przodu i nielicznymi dłuższymi nieco kędzierzawymi włoskami.

Kwiaty niemal od nasady łodygi. Szypułki kwiatów 0.4-1.2× dłuższe od przysadek (zwykle od nich krótsze); w czasie owocowania nie wydłużają się, zwieszone; dość gęsto owłosione krótkimi włoskami łukowato skierowanymi do przodu.

Korona 5-7(8) mm średnicy, jasnoniebieska z ciemniejszymi żyłkami, działki odwrotnie jajowate do okrągłych, dolna zwykle węższa i biaława.

Nasiona muszlowato wygięte, w zarysie eliptyczne, 1-1.3 mm długości i ok. 1 mm szerokości, ich powierzchnia płytko bruzdowana.

Kwitnie od marca do października i w bezmroźnych okresach zimy.

Częsty chwast upraw okopowych i ogrodowy. Występuje też na ugorach, terenach ruderalnych, przydrożach, w miejscach bez pełnego pokrycia roślinnością. Preferuje gleby gliniaste, żyzne, bogate w wapń, suche i umiarkowanie wilgotne. Ciepłolubny.