|
Drzewo. Pochodzi ze wschodu Ameryki Północnej, gdzie rośnie na nizinach i w niższych położeniach górskich.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012) [234]/:
• lokalnie zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: wschód Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: 1828r.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Lasy.
- powód uprawy: Drzewo parkowe. Rzadko wprowadzane do lasów.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od kilkudziesięciu lat, na nielicznych stanowiskach w lasach zachodniej Polsce.
- zalecenia: Zaniechanie uprawy na terenach leśnych.
• lokalnie zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: wschód Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: 1828r.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Lasy.
- powód uprawy: Drzewo parkowe. Rzadko wprowadzane do lasów.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od kilkudziesięciu lat, na nielicznych stanowiskach w lasach zachodniej Polsce.
- zalecenia: Zaniechanie uprawy na terenach leśnych.
właściwości i zastosowanie
⇈
🌱
W naszych warunkach drzewo 15-20 m wysokości, o cienkim pniu (często rozdzielonym na kilka) o koronie początkowo szerokostożkowatej, bardzo luźnej, u starszych nieregularnej. Gałęzie boczne nieregularne, odchodzą prostopadle od pnia, ich końce i gałązki przewieszone.
Igły o piłkowanym brzegu.
Do sadzenia pojedynczo lub w niewielkich grupach w parkach, w tej postaci jest bardzo efektowna.
W uprawie znajdują się też odmiany karłowe (np. cv. Jeddeloh do 1 m, o kulistej koronie z zagłębieniem na szczycie z uwagi na wolniejszy wzrost przewodnika niż gałęzi bocznych). Odmiany rozpostarte można stosować do kobierców w miejscach ocienionych.
⁂ pojedynczo lub po kilka w grupie (soliter) • ▩ grupa/płat • zieleń miejska • na żywopłot formowany
🌿 ozdobne liście
wysokość: (2) 15 – 20 m
wymagania i uprawa
⇈
🌸
💧 woda: gleba dostatecznie wilgotna • nie znosi przesuszania
❄️ zimowanie: strefa mrozoodporności 6a
Mrozoodporna ale bardzo wrażliwa na suszę, stąd można ją pewniej uprawiać w wilgotnym i chłodnym klimacie, najpewniej na Pomorzu Zachodnim i ewentualnie na pogórzu i w górach. Pozostałe wymagania uprawowe zobacz na stronie rodzaju — choina (Tsuga).
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#17) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
◑ | bez odmiany |
▫ | ‘Albospica’ |
▫ | ‘Betty Rose’ — karłowa; przyrosty kremowe |
▫ | ‘Cole's Prostrate’ — karłowa, płożąca się, 25 cm wysokości i 100 cm szerokości; igły ciemnoszarozielone |
▫ | ‘Eisberg’ — karłowa, stożkowata; przyrosty szarozielone |
▫ | ‘Gracilis’ — karłowa, półkulista; pędy przewisające |
▫ | ‘Greenwood Lake’ |
▫ | ‘Guldemond’ — stożkowata, zwarta; igły ciemnozielone |
○ | ‘Jeddeloh’ |
‘Microphylla’ | |
▫ | ‘Nana’ |
◔ | ‘Pendula’ — pędy wiotkie, silnie przewisające |
▫ | ‘Popeleski’ — niska, rozłożysta; igły drobne, zielone |
‘Ufo’ | |
‘White Cloud’ | |
▫ | ‘White Fountain’ — karłowa; przyrosty białe |
○ | ‘Wintergold’ |
wybrane okazy · selected collections ⇈
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Tsuga canadensis [🔉 tsu·ga ka·na·den·sis] • Tsuga americana [🔉 tsu·ga *] • (pl) choina kanadyjska
tsuga
(verb.)
— japońska nazwa choin
canadensis, -e
(nazwa geograficzna, adj.)
— kanadyjski; dla nazw tworzonych w XVIII i początku XIXw. odnoszono się do terenów kolonizowanych przez Francję, od Labradoru, przez rejon Wielkich Jezior po ujście Misissipi i Zatokę Meksykańką, z więc w znaczeniu "(wschodnio)amerykański" lub "appalaski" [500]
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji