Roślina roczna.
Pędy podnoszące się lub wzniesione, 10-20cm wysokości; zwykle jedwabisto, odstająco owłosione.
Główki pozornie szczytowe, kuliste do jajowatych, dość luźne.
Kielich 10-nerwowy, gęsto owłosiony, w czasie owocowania ząbki odchylone i z poszerzona nasadą, nadają owocostanowi gwiaździsty wygląd.
Korona różowa, krótsza od ząbków kielicha.
trifolium, -ii; trifoliatus, -a, -um; trifolius, -a, -um(lat., subst., n)
— rzeczownik złożony - "trójlist" - z przedrostka tri- (trzy) i -folium,-ii (liść), nazwa naukowa dla rodzaju koniczyna (Trifolium), stosowana już w starożytnej łacinie dla koniczyn i jej podobnych roślin;
w epitecie gatunkowym trifolii w dopełniaczu - "koniczyny" (np. pasożytująca na niej kanianka koniczynowa (Cuscuta trifolii));
często jako przymiotnik w epitetach gatunkowych trifoliatus,-a,-um lub trifolius,-a,-um (trójlistny, trójlistkowy)
-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um(lat., subst., n)
— przyrostek od folium, -i n. (liść);
częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny");
częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)
