Trifolium elegans (koniczyna nadobna)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 290 "łodygi pokładające się, drobniejsze kwiaty" w "Trifolium hybridum agg. (koniczyna białoróżowa (agg.))"

Patrz opis gatunku: koniczyna białoróżowa (agg.) (Trifolium hybridum agg.).

Łodyga w nasadzie leżąca, pełna.

space

Kwiatostany 1-1.5cm szerokości, 30-50-kwiatowe, w początku owocowania dwubarwne (różowe i brunatnoczerwone).

space

występowanie

rodzimy takson flory Polski ^[491]

wystepowanie - Trifolium elegans (koniczyna nadobna)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Trifolium elegans (koniczyna nadobna)

Podgatunek występujący na południu Europy. U nas (prawdopodobnie mylnie) zalicza się do tego podgatunku formy stanowiskowe z miejsc suchych, o drobnych kwiatach [71.4], o czym świadczy m.in. występowanie form przejściowych. Trudność też stanowi powszechna uprawa typowej koniczyny białoróżowej typowej (Trifolium hybridum ssp. hybridum) i jej samodzielne rozprzestrzenianie się z upraw. Być może Trifolium elegans jest bardziej pierwotną formą kompleksu koniczyna białoróżowa (agg.) (Trifolium hybridum agg.).

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Trifolium elegans Savi [🔉 tri·fo·li·um ē·le·gāns] • Trifolium hybridum L. ssp. elegans (Savi) Asch. et Graebn. [🔉 * ē·le·gāns] • (pl) koniczyna nadobna · koniczyna białoróżowa nadobna

trifolium, -ii; trifoliatus, -a, -um; trifolius, -a, -um (lat., subst., n) — rzeczownik złożony - "trójlist" - z przedrostka tri- (trzy) i -folium,-ii (liść), nazwa naukowa dla rodzaju koniczyna (Trifolium), stosowana już w starożytnej łacinie dla koniczyn i jej podobnych roślin; w epitecie gatunkowym trifolii w dopełniaczu - "koniczyny" (np. pasożytująca na niej kanianka koniczynowa (Cuscuta trifolii)); często jako przymiotnik w epitetach gatunkowych trifoliatus,-a,-um lub trifolius,-a,-um (trójlistny, trójlistkowy)

ēlegāns, -ntis; ēlegāntissimus; ēlegāntulus (lat., adj.) — wytworny, nadobny; stopień wyższy: elegantior, perelegans; stopień najwyższy elegantissimus; zdrobnienia (diminutiw): elegantulus ("uroczy"), subelegans; elegantius - stopień wyższy od eleganter (atrakcyjny, elegancki)

-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um (lat., subst., n) — przyrostek od folium, -i n. (liść); częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny"); częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈