Bylina z silnym korzeniem głównym.
Pędy wzniesione lub podnoszące się, 10-25cm długości, ±przylegająco owłosione, często występują płonne różyczki liściowe.
Kwiatostany 1-2(3), pozornie końcowe bo ich szypuły znacznie przewyższają pęd;
gęste, 40-100-kwiatowe, kuliste do szeroko jajowatych od pełni kwitnienia do owocowania.
Kwiaty żółte, przekwitłe kasztanowobrązowe.
trifolium, -ii; trifoliatus, -a, -um; trifolius, -a, -um(lat., subst., n)
— rzeczownik złożony - "trójlist" - z przedrostka tri- (trzy) i -folium,-ii (liść), nazwa naukowa dla rodzaju koniczyna (Trifolium), stosowana już w starożytnej łacinie dla koniczyn i jej podobnych roślin;
w epitecie gatunkowym trifolii w dopełniaczu - "koniczyny" (np. pasożytująca na niej kanianka koniczynowa (Cuscuta trifolii));
często jako przymiotnik w epitetach gatunkowych trifoliatus,-a,-um lub trifolius,-a,-um (trójlistny, trójlistkowy)
-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um(lat., subst., n)
— przyrostek od folium, -i n. (liść);
częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny");
częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)