Bylina z rozgałęzionym pełzającym kłączem, kępiasta.
Roślina przylegająco (rzadziej w górze odstająco) owłosiona, łodyga, spód liści i kielichy gęsto owłosione, bardzo rzadko wyłysiałe.
Pędy wzniesione lub podnoszące się, 20-50cm wysokości.
Kwitnąca główka jajowata lub krótko walcowata, do 2.5(3)cm długości, pojedyncze lub po dwie, zwykle siedzące, rzadziej z krótką szypułą.
Kielich 20-nerwowy.
Korona ciemnoczerwona, 12-15mm długości.
trifolium, -ii; trifoliatus, -a, -um; trifolius, -a, -um(lat., subst., n)
— rzeczownik złożony - "trójlist" - z przedrostka tri- (trzy) i -folium,-ii (liść), nazwa naukowa dla rodzaju koniczyna (Trifolium), stosowana już w starożytnej łacinie dla koniczyn i jej podobnych roślin;
w epitecie gatunkowym trifolii w dopełniaczu - "koniczyny" (np. pasożytująca na niej kanianka koniczynowa (Cuscuta trifolii));
często jako przymiotnik w epitetach gatunkowych trifoliatus,-a,-um lub trifolius,-a,-um (trójlistny, trójlistkowy)
-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um(lat., subst., n)
— przyrostek od folium, -i n. (liść);
częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny");
częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)