Tanacetum parthenifolium (wrotycz marunolistny)

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 5813 "kwiaty języczkowate zawsze obecne, z języczkiem 6-15mm długim" w "Tanacetum (wrotycz)"

występowanie

antropofit zadomowiony we florze Polski ^[491]

wystepowanie - Tanacetum parthenifolium (wrotycz marunolistny)

Bylina ozdobna; lokalny kenofit. Wysadzona przed 1901 r. dla ozdoby zamku w Chojniku k. Jeleniej Góry trwa do dziś i zasiedlił sąsiadujące skały.

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012)^[234]/:
• lokalnie zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: Europa wschodnia, Azja zachodnia i środkowa.
• Czas przybycia na teren Polski: nieznany
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 5813 "kwiaty języczkowate zawsze obecne, z języczkiem 6-15mm długim" w "Tanacetum (wrotycz)"

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Tanacetum parthenifolium (Willd.) Sch. Bip. [🔉 ta·na·ce·tum par·te·ni·fo·li·um] • Chrysanthemum partenifolium (Willd.) Bernh. [🔉 chry·san·te·mum *] • (pl) wrotycz marunolistny

parthenium, -iī; -ni(c)on; -nicē, -nicēs (lat. z gr., subst.) — nazwa używana już w starożytności, w różnych formach, dla różnych roślin (np. dla parietarii lekarskiej (Parietaria officinalis), szczyru rocznego (Mercurialis annua)); Linneusz stworzył z niej nazwę północnoamerykańskiego rodzaju Parthenium → partenium ambrozjowate (Parthenium hysterophorus) i użył jako epitet dla wrotycza maruny (Tanacetum parthenium)

-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um (lat., subst., n) — przyrostek od folium, -i n. (liść); częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny"); częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈