cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
Jednoroczne, krótkotrwałe rośliny, 10-50 cm wysokości; zwykle nagie, ciemnozielone, rzadziej pajęczynowato owłosione.
Wszystkie niełupki gęsto, przylegająco owłosione.
Częsty chwast upraw ogrodowych, okopowych i innych nawożonych obornikiem. Poza tym przydroża, miejsca ruderalne, skraje lasów. Preferuje gleby wilgotne, żyzne, dobrze znosi zasolenie.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012) [234]/:
• zadomowiony
• archeofit
• Pochodzenie: zachodni rejon śródziemnomorsko-atlantycki.
• Czas przybycia na teren Polski: nieznany
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.
• zadomowiony
• archeofit
• Pochodzenie: zachodni rejon śródziemnomorsko-atlantycki.
• Czas przybycia na teren Polski: nieznany
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.
wybrane okazy · selected collections ⇈
właściwości i zastosowanie
⇈
🌱
Korzeń trujący, pozostałe części rośliny słabo trujące. Zatrucia zwykle przypadkowe w wyniku spożycia części rośliny lub picia "herbatek" ziołowych. Czynnikiem toksycznym są alkaloidy pirolizydynowe, m.in. senecjonina. Ma działanie hepatotoksyczne oraz drażniące przewód pokarmowy. Objawy zatrucia występują po kilku dniach lub tygodniach.