Saxifraga tridactylites L. [🔉 sa·ksi·fra·ga *]

Rośliny roczne, cała gęsto, lepko ogruczolone, drobne, 2-18 cm wysokości. Korzeń cienki, krótki, skąpo rozgałęziony.

Łodyga wzniesiona, poniżej kwiatostanu zwykle nie rozgałęziona, rzadziej w nasadzie rozgałęziona.

Liście odziomkowe w różyczce, 5-20 mm długości, w zarysie odwrotniejajowate do łopatkowatych w górze z 3 ząbkami lub 3-wrębne lub głębiej podzielone, środkowa klapa zwykle większa od bocznych; w nasadzie klinowate, siedzące; zwykle nie zachowują się do czasu owocowania. Górne liście łodygowe mniejsze i zwykle słabiej podzielone do całobrzegich.

Kwiatostan grono lub uboga wiecha, rzadziej jednokwiatowy.

Szypułki (1.5) 3-5× dłuższe niż kwiaty, przy owocach jeszcze się wydłużają. Płatki białe, 2-4 mm długości, dwa razy dłuższe od działek.

Torebka kulistawa, w nasadzie zaokrąglona. Nasiona jajowate, 0.25-0.35 mm długości, z bardzo drobnymi, niskimi, gęsto rozmieszczonymi brodawkami i rzadziej rozmieszczonymi większymi podługowatymi brodawkami, ustawionymi w podłużne szeregi (te wyraźnie widoczne pod lupą), brązowe.

Kwitnienie od kwietnia do maja (czerwca).Rośliny roczne, cała gęsto, lepko ogruczolone, drobne, 2-18 cm wysokości. Korzeń cienki, krótki, skąpo rozgałęziony.

Liście odziomkowe w różyczce, 5-20 mm długości, w zarysie odwrotniejajowate do łopatkowatych w górze z 3 ząbkami lub 3-wrębne lub głębiej podzielone, środkowa klapa zwykle większa od bocznych; w nasadzie klinowate, siedzące; zwykle nie zachowują się do czasu owocowania. Górne liście łodygowe mniejsze i zwykle słabiej podzielone do całobrzegich.

Szypułki (1.5) 3-5× dłuższe niż kwiaty, przy owocach jeszcze się wydłużają. Płatki białe, 2-4 mm długości, dwa razy dłuższe od działek.

Kwitnienie od kwietnia do maja (czerwca).

Nieczęsta. Miejsca nasłonecznione, suche, piaszczyste, kamieniste, nasypy, na obnażonym gruncie, w zbiorowiskach pionierskich, na starych murach i dachach. Na glebach zasadowych zasobnych w wapń, lekko kwaśnych do umiarkowanie zasadowych, zwykle płytkich, szkieletowych, typu protorędzin, rzadziej na głębszych, piaszczystych lub czystych piaskach.Nieczęsta. Miejsca nasłonecznione, suche, piaszczyste, kamieniste, nasypy, na obnażonym gruncie, w zbiorowiskach pionierskich, na starych murach i dachach. Na glebach zasadowych zasobnych w wapń, lekko kwaśnych do umiarkowanie zasadowych, zwykle płytkich, szkieletowych, typu protorędzin, rzadziej na głębszych, piaszczystych lub czystych piaskach.