Rosa dumalis (róża sina)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 4632 "płatki zwykle ciemnoróżowe; działki kwiatów centralnych z szerszymi, lancetowatymi łatkami" w "Rosa (róża)"

⇑ kl 8137 "działki z szerszymi, lancetowatymi łatkami" w "Rosa (róża)"

- kwiaty w skąpokwiatowych kwiatostanach; płatki intensywnie różowe
- orificjum szerokie; szyjki słupków tworzą półkolistą, owłosioną główkę
- szypułki gładkie; działki z nielicznymi łatkami; podkwiatki szerokie, dłuższe od szypułek
- pędy wyprostowane; kolce drobne, jednorodne, hakowate, nieregularnie na pędzie rozmieszczone
- liście 5-7 listkowe; listki sine, jajowate, zaostrzone na szczycie, zaokrąglone u nasady, nagie i gładkie, złożenie piłkowane
- przylistki szerokie

występowanie

rodzimy takson flory Polski ^[491]

ekologiczne liczby wskaźnikowe Rosa dumalis (róża sina)

Częsta. Miedze, przydroża, zarośla, skraje lasów.

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

wybrane okazy · selected collections ⇈

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Rosa dumalis Bechst. em. Boulenger [🔉 ro·sa *] • Rosa afzeliana Fr. [🔉 ro·sa *] · Rosa caesia Sm. [🔉 ro·sa *] · Rosa caryophyllacea Besser p.pl [🔉 ro·sa *] · Rosa coriifolia Fr. [🔉 ro·sa *] · Rosa glauca Vill. [🔉 ro·sa gla͡ł·ka] · Rosa klasterskyi (Popek) Klast [🔉 ro·sa *] · Rosa subcanina (H. Christ) Dalla Torre et Sarnth. [🔉 ro·sa *] · Rosa vosagiaca N.H.F. Desp. [🔉 ro·sa *] • (pl) róża sina

gla͡ucus, -a, -um; gla͡ucescens, -is, -e (lat. z gr., adj.) — szarozielony - bardzo blady niebieskozielony[84.1], kolor morza, szaroniebieski, zielonawy, jasnosiny; wyraz łaciński z greckiego glaukos γλαυκος; pochodny wyraz glaucescens - niebieskozielonkawiejący (stający się takim); glaucinus - forma od greckiego glaucinos[469]; nazwa rodzajów siwiec (Glaucium) i glaucidium groniaste (Glaucidium palmatum) odnosi się do takiej barwy liści i pędów

sub-, su(c,f,g)-; hyp(o)-; par(a)- (lat., pref.) — sub- (przed samogłoskami i większością spółgłosek), suc- (przed c), suf- (przed f), sug- (przed g); poniżej, pod, prawie, około;
· (gr.) hypo- ύπό - pod, w dole, z dołu; (lat) infra- [nie stosowane w nazwach roślin i grzybów];
· (gr.) par(a)- παρα- prawie, około, także w wyrazach złożonych w znaczeniu jak lat. spurius: fałszywy, złudnie podobny do ...
· przedrostek stosowany w epitetach zwykle dla obniżenia siły danej cechy np. suberectus - (trochę, nieco)-wzniesiony; lub wskazania niższego położenia np. subalpinum

-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um (lat., subst., n) — przyrostek od folium, -i n. (liść); częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny"); częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈