Ricinus communis L.

Na naturalnych stanowiskach (równikowa i zwrotnikowa Afryka) krzew lub drzewo, u nas uprawiany z rozsady lub z siewu jako okazały kwiat letni. Rośliny okazałe, 2-3 m wysokości o bardzo dużych liściach które stanowią ich główny walor ozdobny.

Do sadzenia na rabatach jako okazały soliter, najlepiej w miejscu niedostępnym ze ścieżek. Z uwagi na znaczną wysokość sadzony w szpalerze może spełniać funkcję osłony lub sezonowego żywopłotu — w tej roli jednak raczej nie używać z uwagi na drażniąco-toksyczne właściwości także na drodze wziewnej i kontaktowej (uwaga na oczy).

W medycynie ma zastosowanie Ricini oleum hydrogenatum (olej rycynowy uwodorniony), Ricini oleum raffinatum (olej rycynowy oczyszczony), Ricini oleum virginale (olej rycynowy pierwszego tłoczenia) — olej tłusty tłoczony na zimno z nasion tego gatunku i/lub następnie oczyszczony i/lub uwodorniony.

Roślina ciepłolubna, wymaga słonecznego, ciepłego stanowiska. Gleba żyzna, przepuszczalna, głęboka, wilgotna, wymaga obfitego podlewania i zasilania nawozami; odczyn obojętny.

Nasiona duże, 2-5 szt./g. Dla uzyskania rozsady wysiewa się w marca lub kwietniu pojedynczo do doniczek. Kiełkują po 2-3 tygodniach w temperaturze ok. 20°C. Następnie pikuje się do doniczek torfowych.

W latach 90 były w prasie doniesienia o ciężkich zatruciach młodych ludzi, epigonów myślenia magicznego, zapewne łudzących się, że liście podobne do konopii indyjskiej będą miały takie same działa odurzające lub po prostu mylących tę roślinę z konopią. Jeszcze jeden przykład, że ignorancja (nie tylko botaniczna) może zabić.