Ornithogalum thyrsoides Jacq. [🔉 *o·i·des]

Południowoafrykańska bylina cebulowa. U nas uprawiana ozdobna roślina cebulowa nie zimująca w gruncie, najprościej jest ją traktować jak „cebulową jednorazówkę”.

Przede wszystkim uprawiany w szklarniach na kwiat cięty; w wazonie utrzymuje się ponad tydzień. Można uprawiać dla ozdoby w gruncie, w ogrodzie lub w pojemnikach. Uwaga! roślina trująca.

Stanowisko słoneczne, ciepłe. Gleba żyzna, próchniczna, przepuszczalna; w okresie wegetacji, szczególnie podczas kwitnienia musi być stale wilgotna, w razie suszy należy nieczęsto ale obficie podlewać; odczyn gleby lekko kwaśny lub obojętny.

Cebule wykopuje się po zamarciu liści lub po jesiennych przymrozkach, zależnie co będzie pierwsze. W warunkach polskiego klimatu trudno dohodować się z cebulek przybyszowych odpowiednio dużych cebul, zdolnych do dobrego kwitnienia. Na przeszkodzie stoi późne kwitnienie w uprawie gruntowej. Zdecydowanie efektywniej jest kupić co rok nowe cebule. Cebule przybyszowe dla osiągnięcia większego rozmiaru muszą być odpowiednio uprawiane przez 2-3 lata, jeśli w tym czasie wytwarzają kwiatostany to najlepiej je ogławiać. Wykopane cebule przechowuje się przez zimę, na sucho, w temperaturze pokojowej.

Przy uprawie pojemnikowej należy zimować na sucho, w temperaturze pokojowej. Jeśli uruchomi się wegetację wcześniej, w marcu, w jasnym pomieszczeniu, w temperaturze kilkunastu stopni, a w maju wyniesie do ogrodu, w słoneczne, ciepłe miejsce to rośliny będą kwitły latem (czerwiec-lipiec) i cebule mają szansę na w miarę pełną regenerację. Może być jednak problem z powtarzaniem kwitnienia w kolejnych latach.