Melilotus officinalis (nostrzyk żółty)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:Melilotus (nostrzyk)kl 4795

Roślina dwuletnia o silnym zapachu kumaryny. Łodygi wzniesione lub podnoszące się , 30-100 (200) cm wysokości, zwykle silnie rozgałęzione, w dole nieznacznie sześciokątna.

Przylistki równowąsko-lancetowate, całobrzegie.

Korona 4-6 mm długości, żółta. Zalążnia i młode strąki nagie. Strąki 2-3 mm długości. Nerwacja strąków siatkowata, z oczkami wydłużonymi prostopadle do szwów (niewyraźnie poprzeczna).

Kwitnienie maj-wrzesień.

występowanie

Takson rodzimy lub trwale zadomowiony. ^[491]

wystepowanie - Melilotus officinalis (nostrzyk żółty)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Melilotus officinalis (nostrzyk żółty)

Tereny ruderalne, pobocza, ugory, zarośla, murawy. W miejscach nasłonecznionych i nieznacznie zacienionych.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

wybrane okazy · selected collections ⇈

sm.090628-11
leg. Michał Smoczyk, msmoczyk at wp pl
/Równina Torzymska, Rzepin/

konrad_kaczmarek.200426-8
leg. Konrad Kaczmarek
/woj. łódzkie, pow. sieradzki, Sieradz/
/siewka/

grkol.200817-1
leg. Grzegorz Kołodziejczak
/Gdańsk Orunia Górna/

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Melilotus officinalis (nostrzyk żółty)

⇈ 🌱

W medycynie stosuje się Meliloti herba (ziele nostrzyka) — całe lub pocięte, wysuszone, nadziemne części tego gatunku (^[332] podaje też nostrzyk wyniosły (Melilotus altissima)), zbierane w czasie kwitnienia. Ziele wchodzi w skład Species advulnantes (zioła ułatwiające gojenie).

łąka kwietna

byliny ogrodowe

roślina lecznicza

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈

Slavík, B., 1995 — Květena České Republiky 4 [71.4]
Flora Polska. Rośliny naczyniowe, 1959 — Tom VIII. [16.8]
Rothmaler W., 2005 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 4. Gefäßpflanzen: Kritischer Band. [40]
Rutkowski L., 1998 — Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. [15]
Haeupler, H., Muer, T., 2000 — Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutshlands. [9]
Fedorov A., 1987 — Flora Partis Europaeae URSS. T.6 [86.6]
Rothmaler W., 1995 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 3. Gefäßpflanzen: Atlasband. [11]
Komarov V.L., Schischkin B.K., 1945 — Flora URSS. T.11 Leguminosae [85.11]
Kulpa, W., 1988 — Nasionoznawstwo chwastów. [80]
Tutin T.G. et al., 1968 — Flora Europaea. Volume 2. Rosaceae to Umbelliferae [150.2]
Szafer, Wł., Kulczyński, St., Pawłowski, B., 1988 — Rośliny polskie, cz. I i II. [3]
Walewski W., 1985 — Towaroznawstwo zielarskie [332]
European Pharmacopoeia, 2018 — 9 i suplementy [341]
Farmakopea polska, 2008 — 8 [342]
Ożarowski A. red., 1982 — Ziołolecznictwo [339]
Farmakopea polska, 2017 — Wydanie XI [340]
Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
Zając, A., Zając, M. (Eds.), 2001 — Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. - Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. [25]
Matuszkiewicz W., 2001 — Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. [14]