atlas-roslin.pl
⌂ » klucz » system » subReg. Tracheophyta » Div. Euphyllophyta » Div. Spermatophyta » Div. Magnoliophyta » core angiosperms » Eudicotyledoneae » core eudicots » Pentapetalae » superrosids » rosids » eurosids » Fabidae » COM » Ord. Malpighiales » Fam. Hypericaceae » Hypericum »

Hypericum perforatum L. [🔉 hi·pe·ri·kum *]

dziurawiec zwyczajny
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:Hypericum (dziurawiec)kl 4891
- łodyga obła z dwoma wystającymi podłużnymi liniami, pełna
- liście gęsto, wyraźnie, przeświecająco punktowane

występowanie

Takson rodzimy lub trwale zadomowiony. [491]
wystepowanie - Hypericum perforatum (dziurawiec zwyczajny)
ekologiczne liczby wskaźnikowe Hypericum perforatum (dziurawiec zwyczajny)
Pospolity. Skraje lasów, zręby, zarośla, murawy.
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
space_elw

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

Hypericum perforatum L. ssp. angustifolium (DC.) Gaudin

takson rodzimy lub trwale zadomowiony (brak w czekliście)[491]
Hypericum perforatum ssp. angustifolium
Hypericum perforatum ssp. angustifolium

Hypericum perforatum L. ssp. perforatum
dziurawiec zwyczajny typowy

takson rodzimy lub trwale zadomowiony (brak w czekliście)[491]
dziurawiec zwyczajny typowy (Hypericum perforatum ssp. perforatum)
Hypericum perforatum ssp. perforatum

Hypericum perforatum L. ssp. latifolium (Koch) A. Forehlich

takson rodzimy lub trwale zadomowiony (brak w czekliście)[491]
Hypericum perforatum ssp. latifolium
Hypericum perforatum ssp. latifolium

wybrane okazy · selected collections ⇈

#3
bl.031129-13
leg. Barbara Łotocka
/Warszawa/

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Hypericum perforatum (dziurawiec zwyczajny)
⇈ 🌱
W medycynie stosuje się Hyperici herba (ziele dziurawca) — całe lub pocięte kwitnące szczyty pędów zebrane w początkowym okresie kwitnienia oraz Hyperici herbae extractum siccum quantificatum (wyciąg suchy kwantyfikowany z ziela dziurawca).
Stosowany głównie na poprawę trawienia. Zawiera substancję uczulającą na promieniowanie ultrafioletowe, co może prowadzić do oparzeń skóry wystawionej na światło. Ziele wchodzi w skład Species advulnantes (zioła ułatwiające gojenie).

Dawna roślina barwierska.

Dziurawiec jest trujący dla zwierząt gospodarskich, z uwagi na uczulanie jasnej lub nieosłoniętej skóry na światło.

łąka kwietna
byliny ogrodowe
roślina trująca • roślina lecznicza

wymagania i uprawa

⇈ 🌸
🔆 miejsce: ☀ słoneczne

Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce • woda — gleba sucha lub gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe lub miejsce wybitnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże umiarkowanie żyzne lub podłoże żyzne

⇈ 🌱 🌸
opcje Bazaru

literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • Hejný, S., Slavík, B., 1990 — Květena České Republiky 2 p.383 [71.2]
  • Flora Polska. Rośliny naczyniowe ... Tom VII, 1955 — Rosaceae (bez Rosa, Rubus), Crassulaceae, ... p.30 [16.7]
  • Rothmaler W., 2005 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 4. Gefäßpflanzen: Kritischer Band. p.243 [40]
  • Rutkowski L., 1998 — Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. p.306 [15]
  • Tzvelev N.N., 1996 — Flora Europae Orientalis. T.9 p.173 [86.9]
  • Mądalski J. et al., 1930-90 — Atlas flory polskiej i ziem ościennych p.1293 [17]
  • Rothmaler W., 1995 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 3. Gefäßpflanzen: Atlasband. p.138 [11]
  • Dorywalsk, J., Adamczewski, K., 1976 — Klucz do oznaczania polnych i ogrodowych chwastów w fazie początkowego wzrostu. p.48 [81]
  • Schischkin B.K., Bobrov E.G., 1949 — Flora URSS. T.15 p.248+t12 [85.15]
  • Tutin T.G. et al., 1968 — Flora Europaea. Volume 2. Rosaceae to Umbelliferae p.269 [150.2]
  • Szafer, Wł., Kulczyński, St., Pawłowski, B., 1988 — Rośliny polskie, cz. I i II. p.253 [3]
  • Farmakopea polska, 2017 — Wydanie XI p.4445 [340]
  • Farmakopea polska, 2008 — 8 [342]
  • European Pharmacopoeia, 2018 — 9 i suplementy [341]
  • Ożarowski A., Jaroniewski W., 1987 — Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie p.148 [327]
  • Walewski W., 1985 — Towaroznawstwo zielarskie p.161 [332]
  • Mowszowicz, J., 1982 — Przewodnik do oznaczania krajowych roślin trujących i szkodliwych. p.180 [78]
  • Kołodziej, B. red., 2010 — Uprawa ziół. Poradnik dla plantatorów p.171 [403]
  • Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
  • Zając, A., Zając, M. (Eds.), 2001 — Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. - Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. [25]
  • Matuszkiewicz W., 2001 — Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. [14]
  • Nie znaleziona literatura id:
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji