cechy charakterystyczne
- łodyga obła z dwoma wystającymi podłużnymi liniami, pełna
- liście gęsto, wyraźnie, przeświecająco punktowane
Pospolity. Skraje lasów, zręby, zarośla, murawy.
Hypericum perforatum ssp. angustifolium
Hypericum perforatum ssp. perforatum
dziurawiec zwyczajny typowy
Hypericum perforatum ssp. latifolium
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Barbara Łotocka
/Warszawa/
właściwości i zastosowanie
W medycynie stosuje się Hyperici herba (ziele dziurawca) — całe lub pocięte kwitnące szczyty pędów zebrane w początkowym okresie kwitnienia
oraz Hyperici herbae extractum siccum quantificatum (wyciąg suchy kwantyfikowany z ziela dziurawca).
Stosowany głównie na poprawę trawienia. Zawiera substancję uczulającą na promieniowanie ultrafioletowe, co może prowadzić do oparzeń skóry wystawionej na światło.
Ziele wchodzi w skład Species advulnantes (zioła ułatwiające gojenie).
Dawna roślina barwierska.
Dziurawiec jest trujący dla zwierząt gospodarskich, z uwagi na uczulanie jasnej lub nieosłoniętej skóry na światło.
wymagania i uprawa
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce • woda — gleba sucha lub gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe lub miejsce wybitnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże umiarkowanie żyzne lub podłoże żyzne