Galeopsis tetrahit L. [🔉 ga·le·op·sis *]

Roślina jednoroczna, 10-90(120) cm wysokości, zwykle bogato rozgałęziona już od dołu. Bogato szczeciniasto owłosiona, zwłaszcza na zgrubieniach łodygi pod węzłami; włoski skierowane do dołu; zwykle występują też włoski gruczołowate z ciemnoczerwoną (rzadziej żółtozieloną) wydzieliną. Pomiędzy szczecinkami mogą znajdować się krótkie, przylegające włoski, zwłaszcza na dwóch przeciwstawnych stronach łodygi.

Korona 15-20(25) mm długości, tylko nieco dłuższa od kielicha; jej barwa bardzo zmienna pomiędzy populacjami, różowofioletowa, różowa, często biała; u nasady środkowej łatki wargi dolnej żółta plama z fioletowym siatkowatym rysunkiem, jej brzeg szeroki, bez rysunku. Środkowa łatka wargi dolnej ±kwadratowa lub podługowata, ucięta, nie wykrojona na szczycie (może być płytko karbowana), po przekwitnieniu płaska (nie podwinięta).

Pospolity. Pola, miejsca ruderalne, zręby, zarośla, świetliste lasy, przydroża, chwast w uprawach zbożowych i okopowych. Na glebach różnego typu, preferuje lżejsze i suche.