|
⇈
🌱
Bylina występująca w Alpach i przyległych wapiennych pasmach górskich półwyspu Bałkańskiego. U nas uprawiana w ogrodach jako ozdobna bylina. Wysokość pędów kwiatostanowych 50-80 cm.
Do uprawy na rabatach bylinowych, i w ogrodach naturalistycznych. Pędy kwiatostanowe używa się na kwiat cięty i do suchych bukietów.
wymagania i uprawa
⇈
🌸
🔆 miejsce: ☀ słoneczne
💧 woda: gleba przeciętnie wilgotna (świeża) • znosi suszę
☷ gleba: przeciętna ogrodowa • odczyn zbliżony do obojętnego
❄️ zimowanie: strefa mrozoodporności 5
Stanowisko w pełnym słońcu. W naturze rośnie na wapieniu. W uprawie ogrodowej niewymagająca co do jakości gleby poza tym, że winna być ona przepuszczalna, umiarkowanie wilgotna, w żadnym razie nie podmokła; z racji silnego i głębokiego systemu korzeniowego dobrze znosi suszę; odczyn obojętny lub zasadowy. W pełni mrozoodporna.
Można też rozmnażać wegetatywnie z sadzonek korzeniowych pobranych na przedwiośniu lub późną jesienią. Odcinki ok. 10 cm sadzi się pionowo, od razu do doniczek aby nie naruszać korzeni przy ostatecznym sadzeniu do gruntu.
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#4) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
| ○ | bez odmiany — niebieski |
| ○ | bez odmiany |
| ▫ | ‘Blue Star’ |
| ○ | ‘Superbum’ — 80 cm wysokości |
wybrane okazy · selected collections ⇈
#2
leg. Jacek Soboń
/Arboretum Wojsławice/
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Eryngium alpinum [🔉 e·ryn·gi·um al·pī·num] • (pl) mikołajek alpejski
alpīnus, -a, -um; alpester, -is; alpicola; alpigenus
(nazwa geograficzna, adj.)
— alpejski (przymiotnik od łacińskiej nazwy pasma górskiego Alpes);
zwykle epitet oznacza, że gatunek rośnie w górach Alpach;
czasem oznacza, że w strefie alpejskiej innych gór;
odmiany epitetu: alpestre (od formy włoskiej i francuskiej), alpicola (lat. przyrostek -cola "zamieszkujący"), alpigenus (lat. przyrostek -gene "rodem z")
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji