Epilobium montanum L. [🔉 e·pi·lo·bi·um *]

Bylina. Kłącze stosunkowo krótkie. Po kwitnieniu tworzy podziemne, zgrubiałe, niezielone turiony, następnie ±wydłużające się i ±zieleniejące na świetle.
Łodyga wzniesiona lub krótko podnosząca się; (10)20-80(120)cm wysokości, przeważnie pojedyncza lub w górnej 1/3(1/2) skąpo rozgałęziona; obła; na całym obwodzie równomiernie rzadko lub gęsto, ±przylegająco, krótko, kędzierzawo owłosiona w obrębie kwiatostanu także z rzadkimi do licznych odstającymi włoskami gruczołowatymi, często czerwono nabiegła. Szczyt łodygi przed kwitnieniem nieco, ale wyraźnie zwisły. W pachwinach liści na pędzie głównym brak skróconych pędów bocznych lub te pojedyncze.

Pączki przed kwitnieniem zwisłe, jajowate, ±szpiczaste. Działki (4)5-6mm długości, lancetowate lub podługowato lancetowate, ±szpiczaste, przeważnie rzadko omszone. Płatki (6)8-11(13)mm długości, głęboko dwułatkowe, od początku jasno różowe do różowo purpurowych, rzadko białe. Pylniki 0.8-1.2(1.3)mm długości. Znamię 4-łatkowe, łatki początkowo stulone ze sobą, potem rozpostarte i nieco wygięte. W czasie kwitnienia, na zalążni dobrze widoczne sierpowate niegruczołowate owłosienie ułożone wzdłuż czterech kątów zalążni, pomiędzy nimi znajduje się owłosienie gruczołowate, odstające i wyniesione ponad niegruczołowate - dobrze to widać w profilu zalążni.

Kwitnienie od maja do września.

Lasy liściaste, mieszane i iglaste, często w zaburzonych przez antropopresję, prześwietlenia, obrzeża lasów, brzegi dróg leśnych, zakrzaczenia, parki, zaniedbane ogrody, różne stanowiska ruderalne. Na glebach dostatecznie wilgotnych do wysychających, przeważnie żyznych, zwykle gliniastych, często próchnicznych.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Gatunek wyróżniający (D.) dla: