Epilobium montanum L. [🔉 e·pi·lo·bi·um *]

Bylina. Kłącze stosunkowo krótkie. Po kwitnieniu tworzy podziemne, zgrubiałe, niezielone turiony, następnie ±wydłużające się i ±zieleniejące na świetle.
Łodyga wzniesiona lub krótko podnosząca się; (10)20-80(120)cm wysokości, przeważnie pojedyncza lub w górnej 1/3(1/2) skąpo rozgałęziona; obła; na całym obwodzie równomiernie rzadko lub gęsto, ±przylegająco, krótko, kędzierzawo owłosiona w obrębie kwiatostanu także z rzadkimi do licznych odstającymi włoskami gruczołowatymi, często czerwono nabiegła. Szczyt łodygi przed kwitnieniem nieco, ale wyraźnie zwisły. W pachwinach liści na pędzie głównym brak skróconych pędów bocznych lub te pojedyncze.

Pączki przed kwitnieniem zwisłe, jajowate, ±szpiczaste. Działki (4)5-6mm długości, lancetowate lub podługowato lancetowate, ±szpiczaste, przeważnie rzadko omszone. Płatki (6)8-11(13)mm długości, głęboko dwułatkowe, od początku jasno różowe do różowo purpurowych, rzadko białe. Pylniki 0.8-1.2(1.3)mm długości. Znamię 4-łatkowe, łatki początkowo stulone ze sobą, potem rozpostarte i nieco wygięte. W czasie kwitnienia, na zalążni dobrze widoczne sierpowate niegruczołowate owłosienie ułożone wzdłuż czterech kątów zalążni, pomiędzy nimi znajduje się owłosienie gruczołowate, odstające i wyniesione ponad niegruczołowate - dobrze to widać w profilu zalążni.

Kwitnienie od maja do września.

Lasy liściaste, mieszane i iglaste, często w zaburzonych przez antropopresję, prześwietlenia, obrzeża lasów, brzegi dróg leśnych, zakrzaczenia, parki, zaniedbane ogrody, różne stanowiska ruderalne. Na glebach dostatecznie wilgotnych do wysychających, przeważnie żyznych, zwykle gliniastych, często próchnicznych.