Echinacea purpurea (L.) Moench

Pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie rośnie w świetlistych lasach, na terenach stepowych, przy ciekach wodnych.

Ozdobę stanowią duże koszyczki kwiatowe (do kilkunastu cm średnicy), z silnie wypukłą i wydłużoną tarczką i kilkunastoma dużymi kwiatami języczkowatymi, te mają tendencje do odchylania się w dół; typowe różowe lub różowopurpurowe, w odmianach uprawnych także białe, w różnych odcieniach różu, purpury i czerwieni; z kwiatami rurkowymi w mniejszym lub większym stopniu przekształconymi w języczkowe, półpełne lub pomponowe. Kwitnie długo, od lipca/sierpnia do końca sezonu wegetacji.

U nas bardzo często uprawiana bylina rabatowa i do ogrodów naturalistycznych. Użyteczna także na kwiat cięty. W zależności od odmiany 40-140 cm wysokości.

W medycynie mają zastosowanie: Echinaceae purpureae herba (ziele jeżówki purpurowej) — wysuszone, całe lub pocięte kwitnące nadziemne części rośliny oraz Echinaceae purpureae radix (korzeń jeżówki purpurowej) — wysuszone, całe lub pocięte podziemne części rośliny. Wchodzą w skład różnych preparatów ziołowych.

Stanowisko słoneczne. Gleba żyzna, dostatecznie wilgotna, źle znosi dłuższe okresy suszy; odczyn obojętny. W pełni mrozoodporna; dość krótkotrwała, należy co kilka lat odmładzać przez podział karpy, najlepiej co 2-3 lata, bo później słabiej kwitnie.

Rozmnaża się z nasion. Nasiona stosunkowo duże (180-220 szt./g), wysiewa się w kwietniu lub maju, kiełkują do miesiąca. Na miejsce stałe przesadza się we wrześniu, w rozstawie 60-80 cm (2-3 szt./m²).

Wegetatywnie można rozmnażać przez podział starych karp, pod koniec zimy lub na początku wegetacji. Jest to sposób mało wydajny. Można też rozmnażać zimą z sadzonek korzeniowych (odcinki korzeni układa się poziomo), uzyskuje się sadzonki z ok. 1/3 przygotowanych korzeni.