Cucurbita [🔉 ku·kur·bi·ta]

Dynie można uprawiać z siewu do gruntu lub z rozsady.

Na rozsadę sieje się w połowie kwietnia. Wysiewa się do doniczek 8-10 cm, po 2 nasiona, słabszą siewkę potem się usuwa. Rozsadę prowadzi się 4-5 tygodni; nie przesadza się. Gdyby jednak była taka konieczność, to jest to możliwe bo dynia dobrze regeneruje system korzeniowy i tworzy korzenie przybyszowe.

Pod owoce dyni olbrzymiej dla ochrony przed gniciem i zabrudzeniem można podkładać np. płat agrowłókniny, kawałek deski, styropianu.

Wartość energetyczna miąższu dyni wynosi 25-32kcal/100g. Zawartość białka średnio 1.3g/100g, tłuszczu 0.3g/100g, węglowodanów 4-7g/100g. Odmiany o żółtym miąższu mają bardzo wysoką zawartość witaminy A. Poza tym istotna jest ilość witaminy C, a z soli mineralnych potasu, fosforu, wapnia i magnezu.

Dynię olbrzymią zbiera się w pełnej dojrzałości fizjologicznej, przed pierwszym przymrozkiem (nadmarznięte szybko gnije). Dynie olbrzymie mogą być bardzo długo przechowywane, w temperaturze kilku stopni powyżej zera i umiarkowanej wilgotności, nawet do początku lata następnego roku.

Kabaczki i patisony mogą być zbierane w fazie dojrzałości fizjologicznej. Dla jedzenia są obierane i drążone.

Formy bezłupinowe dyni zwyczajnej zbiera się w pełnej dojrzałości fizjologicznej dla pozyskania wykształconych nasion.

Niemal wszystkie odmiany uprawne dyni to dwa gatunki botaniczne — dynia zwyczajna (Cucurbita pepo) i dynia olbrzymia (Cucurbita maxima). Oprócz tego bywa uprawiana dynia piżmowa (Cucurbita moschata).

Z rodziny dyniowatych pochodzi sporo innych uprawianych roślin użytkowych. U nas jedynie jako kolekcjonerskie ciekawostki.

Z natury dynie mają długie na kilka metrów, płożąco-wspinające się pędy. Wiele odmian uprawnych ma silnie zredukowane międzywęźla, przez co pędy są krótkie, stosunkowo sztywne, forma całości jest zwarta, krzaczasta. Są też formy pośrednie, półkrzaczaste, o nieco skróconych pędach.

Dynia, tak jak i inne warzywa dyniowate, ma znaczne wymagania cieplne i nie znosi spadków temperatury poniżej 0°C. Jedna w porównaniu z ogórkiem jest mniej wymagająca. Jej wzrost ustaje dopiero poniżej 8°C. Optymalnie rośnie w temperaturze około 25°C.

Wymagana świetlne są wysokie.

Dynia z uwagi na tworzenie dużej masy ma bardzo wysokie wymagania nawozowe. Należy stosować dokarmianie pogłówne.

Dynia ze względów fitosanitarnych nie powinna być uprawiana po sobie ani po innych warzywach dyniowatych.

Z uwagi na bardzo dużą rozstawę, zwłaszcza odmian o długich pędach, niekrzaczastych, można współrzędnie uprawiać warzywa schodzące z pola w czerwcu/lipcu np. wczesne kapustowate, wczesną fasolę szparagową.

Cięcie dyni nie jest konieczne. Tnie się je z dwóch powodów. W początkowej fazie rozwoju dla przyśpieszenia zawiązywania owocu a pod koniec wegetacji dla przyśpieszenia dojrzewania owoców.

Dynia jest owadopylna. Tylko z niewielkiej liczby zapylonych kwiatów żeńskich tworzą się owoce. Większość zawiązków zamiera i na krzaku zostaje kilka owoców, które roślina jest zdolna wykarmić. Dla zapewnienia lepszego dojrzewania i przyrostu owoców, w połowie sierpnia tnie się wszystkie zbędne pędy. Pędy z owocami odcina się za drugim liściem po ostatnim zawiązanym owocu oraz usuwa się wszystkie pędy boczne bez owoców.