Treść tej strony zredagowana na podstawie tekstu przesłanego przez Wojciecha Maksymiliana Szymańskiego, uprawiającego ten gatunek w warunkach Polski południowo-centralnej.
W miejscu pochodzenia (Peru) to wieloletnie pnącze dostosowane do umiarkowanego klimatu gór obu Ameryk (od Chile do Kalifornii).
Liście przypominają w kształcie liście figowca (Ficus carica).
Dynia figolistna rośnie u nas bardzo dobrze. Wcześnie zaczyna kwitnąć i zawiązywać owoce i daje duży plon (zwykle 2-5 owoców z rośliny).
odmiany
Siewki dyni tego gatunku są wykorzystywane jako podkładka do szczepienia ogórków. Ma to znaczenie w intensywnej szklarniowej uprawie ogórków bo przyśpieszenia wzrost i plonowania oraz unika się grzybowych chorób korzeni na które ogórek jest bardziej wrażliwy.
Owoce większości odmian mają 15-20cm długości i ważą około 1.5-2.5 kg. Kształt ich jest owalny, są nieco dłuższe niż szerokie.
Najpopularniejsza jest odmiana o zielonej, biało nakrapianej skórce, śnieżnobiałym miąższu i czarnych nasionach, która kwitnie przez cały rok (także przy długim dniu).
zbiór i wykorzystanie
Owoce dyni figolistnej można wykorzystywać podobnie jak inne dynie – niedojrzałe można przyrządzać tak jak cukinię.
Miąższ w pełni dojrzałych może być marynowane w occie z cukrem, goździkami i cynamonem (tak przygotowane przypominają swoją konsystencją niedojrzały kokos). Nasiona, kwiaty i młode pędy też są jadalne.
-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um(lat., subst., n)
— przyrostek od folium, -i n. (liść);
częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny");
częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)