uprawa
W naszych warunkach uprawiana jak jednoroczna, z uwagi na brak mrozodporności. W pełni wykształcone nasiona, zdolne do kiełowania, mają jednolitą czarną barwę. Tak samo jak w przypadku często uprawianych dyni zwyczajnej i olbrzymiej, nasiona wysiewa się w pierwszej połowie maja do gruntu. W miejscu pochodzenia (Peru) to wieloletnie pnącze dostosowane do umiarkowanego klimatu gór obu Ameryk (od Chile do Kalifornii). Liście przypominają w kształcie liście figowca (Ficus carica). Dynia figolistna rośnie u nas bardzo dobrze. Wcześnie zaczyna kwitnąć i zawiązywać owoce i daje duży plon (zwykle 2-5 owoców z rośliny).
odmiany
Istnieje wiele form uprawnych tej rośliny – niektóre są niewrażliwe na długość dnia (i te nadają się do uprawy w Polsce), podczas gdy inne kwitną tylko przy krótkim dniu (i tych nie da się u nas uprawiać w otwartym gruncie). Niestety w handlu często są nasiona bez określonej odmiany.
Najpopularniejsza jest odmiana o zielonej, biało nakrapianej skórce, śnieżnobiałym miąższu i czarnych nasionach, która kwitnie przez cały rok (także przy długim dniu). Owoce większości odmian mają 15-20 cm długości i ważą około 1.5-2.5 kg. Kształt ich jest owalny, są nieco dłuższe niż szerokie.
Najpopularniejsza jest odmiana o zielonej, biało nakrapianej skórce, śnieżnobiałym miąższu i czarnych nasionach, która kwitnie przez cały rok (także przy długim dniu).
Owoce bardzo długo dają się przechowywać (nawet 2 lata). Owoce dyni figolistnej można wykorzystywać podobnie jak inne dynie – niedojrzałe można przyrządzać tak jak cukinię. Miąższ w pełni dojrzałych może być marynowane w occie z cukrem, goździkami i cynamonem (tak przygotowane przypominają swoją konsystencją niedojrzały kokos). Nasiona, kwiaty i młode pędy też są jadalne.