Conringia orientalis (pszonacznik wschodni)

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 894 "łuszczyny odstające od pędu" w "Brassicaceae - bez włosków rozgałęzionych, kwiaty żółte"

⇑ kl 1261 "liście całobrzegie" w "Brassicaceae - bez włosków rozgałęzionych, kwiaty nie żółte"

występowanie

antropofit zadomowiony we florze Polski ^[491]

wystepowanie - Conringia orientalis (pszonacznik wschodni)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Conringia orientalis (pszonacznik wschodni)

Roślina jednoroczna.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

Status czerwonej księgi 2014r.^[169.14]: CR – krytycznie zagrożony

Statusy czerwonej listy 2016r.^[311]: CR – krytycznie zagrożony. Archeofit.
Na liście z 2006r. takson miał status — E – wymierający - krytycznie zagrożony

Podstawy przyznania kategorii zagrożenia:
B2. obszar zasiedlony (AOO) <10km²:
a) silnie pofragmentowany lub liczba stanowisk = 1
b) obserwowane, szacowane lub spodziewane jest ciągłe zmniejszanie się wielkości:
– (i) zasięgu występowania
– (ii) obszaru zasiedlonego
– (iii) powierzchni, zasięgu i/lub jakości siedliska
– (iv) liczby stanowisk lub subpopulacji.

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012)^[234]/:
• zadomowiony, ustępujący (CR)
• archeofit
• Pochodzenie: Europa, Azja i Afryka.
• Czas przybycia na teren Polski: nieznany
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Conringia orientalis (L.) Dumort. [🔉 kon·rin·gi·a o·ri·en·ta·lis] • Conrigia orientalis (L.) Andrz. • (pl) pszonacznik wschodni

orientalis, -e (lat., adj.) — wschodni; oriens, -entis - wschód (słońca)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈