Amaranthus caudatus L. [🔉 * ka͡ł·da·tus]

Roślina roczna z zachodu Ameryki Południowej, gdzie rośnie w strefie podzwrotnikowej. Poza tym zaleczona na całym globie; u nas przejściowy uciekinier z uprawy (ergazjofigofit).

Okazała roślina jednoroczna uprawiana z siewu wprost do gruntu lub z rozsady. Pędy wzniesione, 60-100(120) cm wysokości; z jaskrawo amarantowym kwiatostanem, najpierw wzniesionym, potem przewieszonym i zwisłym.

Pędy z barwnymi kwiatostanami stosuje się jako zieleń ciętą do świeżych bukietów. Zasuszone pędy z kwiatostanami zachowuję swoją barwę — można wykorzystać w suchych kompozycjach kwiatowych. Do wysadzania na rabatach. Może wyznaczać granice albo spełniać rolę żywopłotu jednorocznego.

Wymaga stanowiska ciepłego, słonecznego. Gleba powinna być żyzna, nie nazbyt ciężka; przeciętnie wilgotna, dobrze znoszą suszę i słabsze gleby, nie są jednak wtedy okazałe; odczyn obojętny lub lekko kwaśny.

Z uwagi na długi okres wegetacji, można też wcześniej przygotować rozsadę (nasiona w temperaturze ok. 20°C kiełkują do dwóch tygodni) i po jednokrotnym pikowaniu do doniczek, wysadzać ją do gruntu po majowych przymrozkach. Docelowa rozstawa roślin 30-40 cm w rzędzie i 50-60 cm między rzędami lub co 40 cm.

Mam duży sentyment do szarłatów, spośród barwnych szarłatów ten gatunek jest stosunkowo najmniej wymagający co do ciepła i zwykle dobrze udaje się w ogrodzie. Zdobny od połowy lata aż do przymrozków.