Drzewo.
Kora na starszych pniach łuszczy się wąskimi, podłużnymi pasami, na końcach odstającymi łukowato; popielatoszara.
Liście nieparzystopierzaste, 20-25(30)cm długości, końcowy listek znacznie dłuższy, najszerszy.
Listków 5-7, spodem nagich lub nieco owłosionych; osie liści opadają na zimę.
Stosunkowo często sadzony orzesznik o jadalnych owocach; jesienią liście przebarwiają się na żółto.
Dawniej sadzony też dla elastycznego drewna (drewno hikorowe).
Wystarczająco mrozoodporny dla zachodniej i południowej Polski.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory (Tokarska-Guzik et al.)[234]: • lokalnie zadomowiony • kenofit • Pochodzenie: środkowa i wschodnia Ameryka Północna • Czas przybycia na teren Polski: 1808r. (introdukcja); XXw. • Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Carya ovata (Mill.) K. Koch[🔉 ka·ri·a ō·vā·ta] • Carya alba (L.) Nutt.[🔉 ka·ri·a al·ba] • (pl) orzesznik pięciolistkowy
ōvātus, -a, -um; ovalis, -is, -e(lat., adj.) jajowaty (o kształcie) tj. najszerszy poniżej środka, czasem (mylnie) utożsamiany z kształtem owalnym tj. eliptycznym;
mlat. ovalis;
od lat. ovum, -i (n) jajko;
nie można zakładać, że dawni botanicy precyzyjnie rozróżnianiali pojęcia (ovatus i ovalis=ellipticus tj. jajowaty i eliptyczny) co widać chociażby w polskich tłumaczeniach epitetów gatunków
ălbus, -a, -um(lat., adj.) biały (raczej matowy/brudny niż lśniący/czysty); też jasnej barwy lub bezbarwny; !czysto lśniąco biały to candidus; przymiotnik często używany jako epitet gatunku wskazujący na jasną, srebrzystą barwę całej lub części rośliny, zazwyczaj spowodowaną gęstym owłosieniem lub owoszczeniem
Tutin T.G. et al., 1993 — Flora Europaea. Volume 1. Psilotaceae to Platanaceae [150.1]
Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
Tokarska-Guzik B., Dajdok Z., Zając M. i A., Urbisz A., Danielewicz W., Hołdyński Cz., 2012 — Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych [234]
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji
