cechy charakterystyczne
Drzewo.
Kora na starszych pniach łuszczy się wąskimi, podłużnymi pasami, na końcach odstającymi łukowato; popielatoszara.
Liście nieparzystopierzaste, 20 – 25 (30) cm długości, końcowy listek znacznie dłuższy, najszerszy. Listków 5 – 7, spodem nagich lub nieco owłosionych; osie liści opadają na zimę.
występowanie
Stosunkowo często sadzony orzesznik o jadalnych owocach; jesienią liście przebarwiają się na żółto.
Dawniej sadzony też dla elastycznego drewna (drewno hikorowe).
Wystarczająco mrozoodporny dla zachodniej i południowej Polski.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory (Tokarska-Guzik et al.) [234]:
- lokalnie zadomowiony, nieinwazyjny; kenofit; pochodzenie: środkowa i wschodnia Ameryka Północna [czas przybycia na teren Polski: 1808r. (introdukcja); XXw.]
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
właściwości i zastosowanie
