Pinus peuce Griseb. [🔉 pī·nus pe͡ł·ce]

Pokrój drzewa gęsty, zbliżony do limby (Pinus cembra). Korona gęsta, wąsko stożkowata do prawie cylindrycznej. Kora początkowo gładka, potem łuszcząca się cienkimi płatami. Boczne gałęzie krótkie, grube, u drzew rosnących pojedynczo lub luźno długo zachowuje najniższe gałęzie sięgające ziemi.

Igły po pięć w pęczku, 6-10 cm długości, 0.75 mm szerokości; cienkie, wiotkie ale grubsze i sztywniejsze niż u zbliżonych gatunków (np. sosna amerykańska (Pinus strobus)); brzegiem drobno piłkowane; sinozielone. Na bocznych powierzchniach z 3-5 liniami aparatów szparkowych, na górze z 1-2 zagłębionymi liniami. Zwykle miotełkowato skupione na końcach pędów, nie roztrzepane.

Pochodzi z gór Półwyspu Bałkańskiego. U nas rzadko uprawiana, godna polecenia z uwagi na atrakcyjny pokrój.

W pełni mrozoodporna. Odporna na rdzę wejmutkowo-porzeczkową Stosunkowo odporna na zanieczyszczenie powietrza, może być sadzona w miastach. Wolno rośnie. Polecana do sadzenia jako ładna sosna ozdobna.