cechy charakterystyczne
Pokrój drzewa gęsty, zbliżony do limby (Pinus cembra).
Korona gęsta, wąsko stożkowata do prawie cylindrycznej.
Kora początkowo gładka, potem łuszcząca się cienkimi płatami.
Boczne gałęzie krótkie, grube, u drzew rosnących pojedynczo lub luźno długo zachowuje najniższe gałęzie sięgające ziemi.
Igły po pięć w pęczku, 6-10 cm długości, 0.75 mm szerokości; cienkie, wiotkie ale grubsze i sztywniejsze niż u zbliżonych gatunków (np. sosna amerykańska (Pinus strobus)); brzegiem drobno piłkowane; sinozielone. Na bocznych powierzchniach z 3-5 liniami aparatów szparkowych, na górze z 1-2 zagłębionymi liniami. Zwykle miotełkowato skupione na końcach pędów, nie roztrzepane.
występowanie
Pochodzi z gór Półwyspu Bałkańskiego. U nas rzadko uprawiana, godna polecenia z uwagi na atrakcyjny pokrój.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory (Tokarska-Guzik et al.) [234]:
- lokalnie zadomowiony, nieinwazyjny; kenofit; pochodzenie: Europa (Bałkany) [czas przybycia na teren Polski: 1858r. (introdukcja), XXw.?]
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
właściwości i zastosowanie
W pełni mrozoodporna. Odporna na rdzę wejmutkowo-porzeczkową
Stosunkowo odporna na zanieczyszczenie powietrza, może być sadzona w miastach.
Wolno rośnie.
Polecana do sadzenia jako ładna sosna ozdobna.
Grupa użytkowa: drzewa iglaste · zimozielone (wiecznie zielone)
wybrane okazy · selected collections
leg. Marek Snowarski
/Wrocław, Park Szczytnicki/ #16