Oxalis tetraphylla Cav. [🔉 o·ksa·lis *]

Bylina.

Stanowisko słoneczne lub nieco ocienione, ciepłe. Gleba żyzna, przepuszczalna, nie może być podmokła; w okresie wegetacji stale umiarkowanie wilgotna, nie może wysychać; odczyn obojętny. Mrozoodporność niepewna, w gruncie zwykle nie przezimuje. Niewymagający w uprawie o ile podłoże jest przepuszczalna a podlewanie umiarkowane. Jest możliwa uprawa całoroczna, jako doniczkowej rośliny pokojowej; problemem jest zimowy niedostatek światła, lepiej w tym okresie ustawić w chłodnym miejscu. Najlepiej rozwijają się przy uprawie z zimowym okresem spoczynku.

Rozmnaża się bardzo łatwo przez licznie tworzone cebulki przetrwalnikowe. Uprawiany w doniczce, gdy po kilku latach kępa się przegęści, wymaga rozsadzenia. Liście i grube mięsiste korzenie są jadalne ale podobnie jak w przypadku rabarbaru, z uwagi na zawartość kwasu szczawiowego, nie należy ich zjadać zbyt wiele.fa s x-x

Bylina z licznymi przetrwalnikowymi cebulkami i grubymi (podobnymi do rzodkiewki 'Sopel Lodu') mięsistymi korzeniami; pochodzi z tropikalnej strefy Meksyku. U nas roślina ozdobna zdatna do uprawy pojemnikowo-ogrodowej lub jako sezonowy kwiat pokojowy. Tworzy gęstą kępę do 30 cm, z ozdobnymi liśćmi o formie „czterolistnej koniczynki”.

Niestety, z powodu uprzedzenia, widzę głównie minusy — liście stanowiące główną jego ozdobę są przeważnie stulone, zwieszone i wtedy nie wyglądają ciekawie; podatny jest też na ataki mszyc. Za zaletę można uznać łatwość mnożenia i tworzenia dość gęstej masy zieleni, niestety ciemnej i przez to ponurej.