Juglans cinerea (orzech szary)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 6671 "orzech z 4-8 żebrami" w "Juglans (orzech)"

Drzewo. Kora popielatoszara, po kilku latach spękana. Młode pędy i końcowe pąki gruczołowato owłosione; ich rdzeń ciemnobrązowy, czekoladowy. Nad bliznami liściowymi kępki włosków.

space

Owoce pestkowce, zebrane po kilka. Łupina gęsto, lepko owłosiona, niepękająca; zapach intensywny, żywiczny. Orzech wąsko jajowaty do jajowatego. Skorupa orzecha z 4 głównymi żebrami i często z jeszcze czterema dodatkowymi, pomiędzy nimi ostro ząbkowane grzebienie, na końcu zaostrzony. Jądro podzielone na dwie części, trudne do wydobycia, niesmaczne.

space

występowanie

antropofit zadomowiony we florze Polski ^[491]

ekologiczne liczby wskaźnikowe Juglans cinerea (orzech szary)

Rzadko sadzone drzewo ozdobne rodem ze wschodu Ameryki Północnej. Wymaga wilgotnych, ale nie podmokłych stanowisk. W pełni mrozoodporne, zdolne do samosiewu. Odnawia się z nasion w lasach.^[491]

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012)^[234]/:
• lokalnie zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: wschodnie rejony Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: 1805r. (introdukcja), XXw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.

wybrane okazy · selected collections ⇈

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Juglans cinerea L. [🔉 jug·lans ci·nē·re·a] • (pl) orzech szary

cinēreus, -a, -um (lat., adj.) — popielaty, szary w kolorze popiołu, pomiędzy bielą a czernią, bez barwnego odcienia; przymiotnik od cinis, -eris (m.) (popiół)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈