|
cechy charakterystyczne
Drzewo.
Kora popielatoszara, po kilku latach spękana.
Młode pędy i końcowe pąki gruczołowato owłosione;
ich rdzeń ciemnobrązowy, czekoladowy.
Nad bliznami liściowymi kępki włosków.
Owoce pestkowce, zebrane po kilka. Łupina gęsto, lepko owłosiona, niepękająca; zapach intensywny, żywiczny. Orzech wąsko jajowaty do jajowatego. Skorupa orzecha z 4 głównymi żebrami i często z jeszcze czterema dodatkowymi, pomiędzy nimi ostro ząbkowane grzebienie, na końcu zaostrzony. Jądro podzielone na dwie części, trudne do wydobycia, niesmaczne.
Rzadko sadzone drzewo ozdobne rodem ze wschodu Ameryki Północnej.
Wymaga wilgotnych ale nie podmokłych stanowisk.
W pełni mrozoodporne, zdolne do samosiewu.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik (2012) [234]/:
• lokalnie zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: wschodnie rejony Ameryki Północnej
• Czas przybycia na teren Polski: 1805r. (introdukcja), XXw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
• lokalnie zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: wschodnie rejony Ameryki Północnej
• Czas przybycia na teren Polski: 1805r. (introdukcja), XXw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym