cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
XL
Bylina; kłącze krótkie, liście w różyczce, płonne i płodne takie same.
Końcowe odcinki podługowate, całobrzegie, tylko na szczycie zaokrąglone lub z dwoma ząbkami.
W Tatrach w reglu górnym i piętrze alpejskim; na skałach wapiennych.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
właściwości i zastosowanie
wymagania i uprawa
⇈
🌸 Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — półcień • woda — gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce najzimniejsze lub miejsce umiarkowanie zimne • zwięzłość — gleba inicjalna - skały i szczeliny skalne lub gleba kamienista, żwirowa • żyzność — podłoże ubogie
⇈ 🌱 🌸
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Cystopteris alpina [🔉 cys·to·pte·ris al·pī·na] • Cystopteris regia [🔉 cys·to·pte·ris *] • (pl) paprotnica królewska
alpīnus, -a, -um; alpester, -is; alpicola; alpigenus
(nazwa geograficzna, adj.)
— alpejski (przymiotnik od łacińskiej nazwy pasma górskiego Alpes);
zwykle epitet oznacza, że gatunek rośnie w górach Alpach;
czasem oznacza, że w strefie alpejskiej innych gór;
odmiany epitetu: alpestre (od formy włoskiej i francuskiej), alpicola (lat. przyrostek -cola "zamieszkujący"), alpigenus (lat. przyrostek -gene "rodem z")
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji