Cichorium intybus L. ssp. foliosum Hegi.

Cykorię liściową można używać tak jak sałatę, co surówek lub listki jako dodatek do kanapek. Zewnętrzne, zazielenione listki mogą być mniej lub bardziej gorzkawe. Poza tym są chrupiące i soczyste, a wewnętrzne listki nieco słodkawe w smaku.

Większość odmian jest przeznaczona do tradycyjnego użytkowania - wykorzystuje się główki liściowe uzyskane podczas zimowego pędzenia korzeni cykorii. Oprócz dla części odmian (typu radicchio) są użytkowane liście z rozety liściowej.

Korzenie wykopuje się w październiku lub listopadzie. Cykoria nie jest wrażliwa na przymrozki. Liście przycina się na 3-5 cm, zbyt krótkie cięcie zwiększa prawdopodobieństwo wyrastania po kilka drobniejszych główek liściowych. Korzenie do czasu pędzenia przechowuje się w temperaturze nieco powyżej 0°C, zakopcowane lub w wilgotnym piasku.

Główki liściowe odcina się z górną częścią korzenia, tak aby się nie rozpadały. Po oczyszczeniu można przechowywać do miesiąca, w temperaturze ok. 0°C i przy wysokiej wilgotności powietrza.

Cykoria jest dostosowane do naszego klimatu. Jest odporna na okresy niskiej temperatury i przymrozki.

Gleba powinna być średnio zwięzła, nie podmokła, głęboko uprawiona.

Cykorię uprawia się z siewu nasion wprost na miejsce stałe. Uzyskane korzenie wykopuje się późną jesienią i przechowuje, aby następnie, w okresie zimowym i wczesnowiosennym, użyć do pędzenia główek liściowych.

Odmiany liściowe, typu radiccio, uprawia się z rozsady tak jak sałatę, sadząc w rozstawie 40-45 × 20-30 cm.