Campsis radicans (milin amerykański)
Campsis radicans (milin amerykański)
kwiaty
Campsis radicans (milin amerykański)
kwiaty
Campsis radicans (milin amerykański)
Campsis radicans (milin amerykański)
owocostan; liczne zwisające torebki nasienne podobne do strąków

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Campsis radicans (milin amerykański)
Takson uprawiany. [491]
🌱
Campsis radicans (milin amerykański)
liść; górna powierzchnia w pełni rozwiniętego liścia złożonego
Pnącze wieloletnie z południowo-wschodnich rejonów Ameryki Północnej. Liście bardzo duże, nieparzystopierzaste, opadają na zimę. U nas uprawiane w cieplejszych rejonach kraju na korzystnych stanowiskach. Może być prowadzone jak krzew lub pnącze, wtedy z czasem sięga do 10 m wysokości. Pędy nieznacznie wiją się. Czepiają się szorstkiego podłoża przy pomocy korzeni czepnych (tak jak rodzimy bluszcz pospolity (Hedera helix)), są jednak słabiej rozwinięte, występują głównie w węzłach, i przy gładkich podporach wymaga mocowania, podwiązywania.

Ozdobne z uwagi na gęstą masę ciemnozielonych liści. Nie cięte kwitnie mało obficie, w okresie lipiec-wrzesień. Kwiaty rozwijają się stopniowo, są zebrane w zwarte kilku-kilkunastokwiatowe grono. Zwracają uwagę dużymi rozmiarami, trąbkowe, typowo o jaskrawej czerwonopomarańczowej barwie, w odmianach w różnych ciemnych odcieniach czerwieni i pomarańczu przechodzącego w żółty.

Doskonałe okazałe trwałe pnącze do okrywania dużych, szorstkich powierzchni.

wysokość: do 10 m
kwitnienie: od lipca do września

wymagania i uprawa

Campsis radicans (milin amerykański)
pnącze przerosło niedużą jabłoń, dzięki pełnemu nasłonecznienia obficie kwitnie
Campsis radicans (milin amerykański)
Campsis radicans (milin amerykański)
grupa; kwitnące rośliny dwóch odmian: 'Flamenco' (kwiat czerwony) i 'Flava' (kwiat żółty)
🌸
🔆 miejsce:  słoneczne • ciepłe • osłonięte (przed wiatrami)
💧 woda: gleba przeciętnie wilgotna (świeża) • gleba dostatecznie wilgotna
☷ gleba: żyzna • przeciętna ogrodowa
❄️ zimowanie: niepewne • strefa mrozoodporności 6b
Campsis radicans (milin amerykański)
stare rozrośnięte pnącze wiosną po silnym przycięciu, na zadaszeniu widać ślady oderwanych korzeni czepnych; u podstawy po prawej zawilec wielkokwiatowy (Anemonoides sylvestris) (tuż po kwitnieniu), po lewej łyszczec wiechowaty (Gypsophila paniculata) (młode sinozielone pędy, przed kwitnieniem)
Stanowisko słoneczne, ciepłe, osłonięte. Gleba żyzna, stale dostatecznie wilgotna ale przepuszczalna, nie podmokła. Mrozoodporność może zależeć od odmiany Dla już uprawianych w kraju jest bardzo wysoka lub zadowalająca. W przypadku młodych egzemplarzy zaleca się okrywanie nasady pędów np. przez kopczykowanie. W razie przemarznięcia mniejszej lub większej części pędów, dobrze regeneruje się ze starszych, przyziemnych części i szybko odtwarza długie pędy.

Można rozmnażać z nasion lub wegetatywnie przez odkłady, z sadzonek korzeniowych (często spontanicznie tworzy nieliczne odrosty korzeniowe, nawet w znacznej odległości) i u progu lata z sadzonek pędowych niezdrewniałych.

Jeśli bardziej zależy nam na okazałych rozmiarach niż na kwiatach, to można wcale nie ciąć. Jednak, aby kwitnienie było w miarę obfite należy ostro ciąć (najlepiej w kwietniu, gdy już łatwo ocenić co przeżyło zimę). Milin kwitnie na pędach jednorocznych i dla obfitego kwitnienia tnie się go analogicznie jak winorośl, tj. do formy ± krzaczkowatej tj. z pozostawieniem kilku kilkuwęzłowych odcinków pędów ubiegłorocznych.

🌱 Sadzenie, wysiew, rozmnażanie:

z nasion [(u nas nie dojrzewają)]
przez odkłady

🌱 🌸

odmiany uprawne (#6) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion

bez odmiany
‘Flamenco’
‘Flava’ — kwiaty żółte; silnie rosnąca
‘Orangeade’ (Tracamp) — kwiaty dwubarwne, pomarańczowe z czerwonymi smugami
‘Stromboli’ — kwiaty czerwone, obficie kwitnie; silnie rosnąca
Tracamp (‘Orangeade’) — kwiaty dwubarwne, pomarańczowe z czerwonymi smugami
‘Ursynów’
symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany

moim zdaniem

We Wrocławiu jest to stosunkowo często sadzone pnącze, zwykle zimuje bez problemu nawet przy mrozach przekraczających -20°C. Jeśli tworzy odrosty korzeniowe (mogą być w odległości kilku metrów od rośliny, to nie nazbyt oficie i nie agresywnie. Można łatwo nad tym zapanować.

Pewien problem może stwarzać tempo wzrostu — roczny przyrost jest rzędu 2-3 m i trzeba te pędy jakoś rozprowadzić. Pęczki korzeni czepnych niby słabe ale do szorstkiego podłoża (drewniane belki, pokrycie domku z płyt falistych) czepia się skutecznie nieco niszcząc podłoże.

Nie próbowałem bardzo ostrego cięcia (dla kwitnienia) ale wszystko przede mną.

W początkowym okresie wzrostu, najmłodsze odcinki pędów, bywają atakowane przez mszyce.

wybrane okazy · selected collections

#4
bl.B49
leg. Barbara Łotocka
#3
sm.090712-2
leg. Michał Smoczyk, msmoczyk at wp pl
/Turcja, Park Narodowy Pamukkale/
#4
js.060917-14
leg. Jacek Soboń
/Ogród Botaniczny we Wrocławiu/
#9 #1 3D
12 05 23 - 1
leg. Marek Snowarski
/ogród, Wrocław/
#43
wm.4
leg. Waldemar i Maria Mazur
/Kraków/

ten gatunek tworzy mieszańca:

literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji