Pyrus salicifolia Pall. [🔉 pi·rus *]

Wysoki krzew lub niskie drzewo (4 – 8 m); korona gęsta, szeroka; gałęzie cienki i zwisające. Młode pędy i liście pokryte białym do szarego kutnerem.

Owoce drobne, 2 – 3 cm średnicy, zielone, bardzo twarde, dojrzewają dopiero późną jesienią.

Do sadzenia pojedynczo. Ozdobę stanowi biało-szare zabarwienie liści i młodych pędów oraz zwisły pokrój. W uprawie często w formie szczepionej piennej. W polskich ogrodach o charakterze śródziemnomorskim stanowi substytut drzewa oliwki (nie zimującej w gruncie); z uwagi na wąskie, srebrzyste liście i przystosowanie do suchych stanowisk, dość udatnie je imituje.

Ponieważ kwitnie równocześnie z rozwojem liści, kwiaty nie są zbyt zauważalne.

Pochodzi z Kaukazu i Azji Mniejszej.

Wymaga pełnego nasłonecznienia. Bez większych wymagań do gleby, znosi suszę. Mrozoodporna.