Lycoris

Kilkadziesiąt gatunków bylin cebulowych ze strefy subtropikalnej i umiarkowanej Azji Wschodniej (Chiny, Japonia); tworzą pędy kwiatostanowe 40-90 cm wysokości. W naturze ich okres wegetacji przypada na jesień/zimę (gatunki subtropikalne) lub wiosnę i początek lata (gatunki z chłodniejszych rejonów). Latem mają okres spoczynku. Kwitną pod koniec lata w stanie bezlistnym. Co prawda wiele gatunków może wytrzymać przez pewien czas uprawę w gruncie, są to byliny terenów wilgotnych, ale z uwagi na specyficzny cykl wegetacji i wysokie wymagania cieplne uprawa w ogrodzie jest niepewna. Powinny być uprawiane jako rośliny doniczkowe, tak jak amarylis (ogr.) (Hippeastrum).

W naszych warunkach gatunki południowe (np. często oferowany w handlu Lycoris aurea), przechodzące wegetację w okresie jesienno/zimowych, nie da się ich uprawiać w gruncie. Powinny być uprawiane jako rośliny doniczkowe, tak jak amarylis (ogr.) (Hippeastrum).

Inny zimozielony gatunek — Lycoris radiata można próbować uprawiać w gruncie. Sadzi się do gruntu w końcu kwietnia lub na początku maja. Latem powinny przejść okres spoczynku a pod jego koniec kwitnąć. Lycoris radiata jesienią wytwarza liście które mogą przetrzymać łagodne zimy. Ich okresowe większe lub mniejsze przemarzanie prowadzi jednak z czasem do osłabienia cebuli i słabego kwitnienia.

Stanowisko ciepłe, nieco ocienione lub słoneczne. Gleba powinna być stale wilgotna w całym okresie wegetacji i spoczynku. Odczyn obojętny.

Gatunki i niektóre odmiany można rozmnażać z nasion. Te najlepiej wysiewać od razu po zbiorze i utrzymywać możliwie ciągła wegetację przechowując przez zimę w chłodnym i jasnym pomieszczeniu, w temperaturze >0. Kwitną po kilku latach uprawy.