Lathyrus tingitanus L. [🔉 la·ty·rus *]

Uprawiana na paszę i na ziarno roślina strączkowa. Pochodzi z zachodniej części regionu śródziemnomorskiego i Makaronezji. Z racji niskich wymagań wodnych i glebowych jest szeroko uprawiana w ciepłej i suche strefie klimatycznej.

Uprawia się tak jak soczewicę. Ma niższe wymagania glebowe i wodne od grochu, czy peluszki. Nadaje się na glebach lekkich i suchych. Plon nasion na glebach lekkich wynosi 1.0-2.5t/ha, w optymalnych warunkach 2.5-5t/ha.

Z uwagi na wysokie zapotrzebowanie na wodę w okresie kiełkowania, siew powinien być możliwie wczesny, gdy tylko jest możliwa uprawa roli, w marcu lub na początku kwietnia. Okres wegetacji do zbioru nasion wynosi ok. 110 dni. Sieje się w rzędach co 20-25cm lub 12-15cm (80-100 kiełkujących nasion na m²), na głębokość 4-8cm, płycej na glebach bardziej zwięzłych. Nasiona można zaprawiać szczepionkami bakteryjnymi dla grochu lub wyki. Nasiona kiełkują już w temperaturze 2-3°C, młode rośliny wytrzymują przymrozki do -8°C.