Isatis tinctoria L. [🔉 i·sa·tis]

Roślina jednoroczna lub kilkuletnia, zwykle nieco owoszczone. Łodyga gruba, w górze rozgałęziona, (35) 50-80 (120) cm wysokości, naga lub w dole krótko, odstająco owłosiona.

Dolne liście w różyczce (zaschnięte w czasie owocowania), liczne, niepodzielone, wąsko odwrotnie lancetowate. Górne liście siedzące, strzałkowatą nasadą obejmujące łodygę.

Płatki żółte.

Owocem jednonasienne, niepękające łuszczyny (klasyfikowane także jako niełupki), szeroko oskrzydlone; dojrzałe czarnofioletowe, 8-22 mm długości i 4-6 mm szerokości, umieszczone na zwieszających się szypułach 5-9 mm długości.

Kwitnienie maj-lipiec.Roślina jednoroczna lub kilkuletnia, zwykle nieco owoszczone. Łodyga gruba, w górze rozgałęziona, (35) 50-80 (120) cm wysokości, naga lub w dole krótko, odstająco owłosiona.

Płatki żółte.

Kwitnienie maj-lipiec.

Dawna roślina farbiarska — uzyskiwano barwnik niebieski lub purpurowy analog indygo. Obecnie rzadko zawlekana na terenach ruderalnych, nasypach kolejowych, przydrożach. Gatunek południowoeuropejski i rejonu śródziemnomorskiego.Dawna roślina farbiarska — uzyskiwano barwnik niebieski lub purpurowy analog indygo. Obecnie rzadko zawlekana na terenach ruderalnych, nasypach kolejowych, przydrożach. Gatunek południowoeuropejski i rejonu śródziemnomorskiego.

W medycynie stosuje się Isatidis radix (korzeń urzetu) — zbierany jesienią. Występuje w europejskiej farmakopei 9.6, brak w polskiej 8.W medycynie stosuje się Isatidis radix (korzeń urzetu) — zbierany jesienią. Występuje w europejskiej farmakopei 9.6, brak w polskiej 8.