Cyclamen persicum Miller [🔉 cy·kla·men *]

Odmiany ozdobne tego gatunku, „z kwiaciarni”, są oferowane głównie w okresie zimowym. W domu optymalnie się rozwijają w miejscu widnym, ale nie bezpośrednio na słonecznym parapecie; w temperaturze ok. 15°C (przy wyższych i dużym nasłonecznieniu mają tendencję do przechodzenia w stan spoczynku). Nie należy zbyt dużo nawozić bo tworzy wtedy więcej liści zamiast kwiatów.

Rozmnożenie przez podział bulwy jest możliwe ale wymaga takiego podziału aby każda część miała pąki pędowe i strefę na której tworzą się korzenie; z uwagi na duże powierzchnie zranienia, podatne na infekcje, jest to niepewny i nieefektywny sposób rozmnażania. Na większą skalę rozmnaża się tylko z nasion. Współczesne odmiany ozdobne są zwykle mieszańcami heterozyjnymi w pierwszym pokoleniu (tzw. F1) i nie ma prostej metody ich mnożenia w warunkach amatorskich.

Bylina z dużą bulwą. Gatunek rośnie w Azji Mniejszej i na wschodzie obszaru śródziemnomorskiego. W naturze gatunek ma wyraźnie zaznaczony cykl rozwojowy - wegetację i kwitnienie w okresie zimy oraz wiosny, spoczynek w okresie suchego, upalnego lata. Uprawiane pokojowe, doniczkowe cyklameny są mieszańcowymi odmianami tego gatunku. Mają znacznie większe kwiaty. W zależności od odmiany kwiaty mogą być podwójne lub z płatkami w różnym stopniu fryzowanymi. Atrakcyjną ich cechą jest obfite kwitnienie w okresie zimy, a w odpowiednich warunkach niemal całoroczne. Brak im zupełnie mrozoodporności.