Chaiturus marrubiastrum (szczeciogon szantowaty)

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 7741 "korona 5-7mm długości" w "Lamiaceae (jasnotowate)"

⇑ kl 7747 "korona różowa" w "Lamiaceae (jasnotowate)"

występowanie

takson o niepewnym statusie we fl.PL.; być może antropofit ^[491]

wystepowanie - Chaiturus marrubiastrum (szczeciogon szantowaty)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Chaiturus marrubiastrum (szczeciogon szantowaty)

Rzadki, głównie na południowym-wschodzie. Aluwia, przydroża, miejsca ruderalne. Część stanowisk może mieć charakter naturalny.

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

wybrane okazy · selected collections ⇈

zd.110920-1
leg. Zygmunt Dajdok
/okolice Wojszyna/

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Chaiturus marrubiastrum (L.) Ehrb. [🔉 cha·i·tu·rus mar·ru·bi·as·trum] • Leonurus marrubiastrum L. [🔉 le·o·nu·rus mar·ru·bi·as·trum] • (pl) szczeciogon szantowaty

-aster, -astra, -astrum (lat., suff.) — -aster (m. II), -astra (f. I), -astrum (n. II); wskazuje niższość, gorszą, podlejszą naturę lub niekompletne podobieństwo, często używane dla dzikich odpowiedników roślin uprawnych; występuje w połączeniu z rzeczownikiem; np. siliquastrum (o podlejszych, gorszych strąkach), pyrastrum (psia, polna grusza)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈